Si mund ta njohim veten nëse nuk e dimë se kush jemi? Si mund ta dimë se ku po shkojmë nëse nuk e dimë se kush jemi? Si do ta dimë se kush duam të jemi pranë nesh nëse nuk e dimë se ku po shkojmë? Këto tre pyetje janë kyçe për ta njohur veten më mirë. Kush jam unë? Ku po shkoj? Me kë?
Epo, në këtë artikull ne do të reflektojmë mbi to dhe përgjigjet e tyre të mundshme, si dhe implikimin e tyre në atë që ne po bëjmë dhe/ose do të bëjmë tani e tutje. Përgjigjet do të ishin, pra, si tre pikat kryesore të busullës sonë jetësore.
Kush jam unë?
Le të fillojmë me këtë ushtrim delikat të introspeksionit. A keni menduar ndonjëherë se kush jeni? A keni arritur të bëni një përshkrim për veten tuaj në të cilin dikush mund t’ju njohë vetëm duke e lexuar atë? Është një detyrë e vështirë, por jo e pamundur. Le të fillojmë duke argumentuar rëndësinë e njohjes se kush jemi.
Të dish se kush jam do të thotë të dish se çfarë cilësish kam, cilat janë pikat e dobëta që duhet të vazhdoj të forcoj, çfarë më pëlqen dhe çfarë nuk më pëlqen. E di kush jam në çdo moment nëse di si të lidhem me brendësinë time, me mendimet e mia, me emocionet e mia. E di kush jam dhe në të njëjtën kohë e respektoj dhe e vlerësoj veten, duke zënë një vend të lartë në shkallën time të prioriteteve.
Të dish se si t’i përgjigjesh kësaj pyetjeje është çelësi për ta njohur më mirë njëri-tjetrin sepse nënkupton që i kam kushtuar kohë përgjigjes. Unë mund ta përcaktoj veten dhe e di se jam shumë më tepër se ajo që kam, ajo që mbaj me vete, sesa e gjithë rruga ime dhe çanta ime emocionale. Unë jam shumë më tepër se gjithçka që më rrethon, unë jam unë.
Ku po shkoj?
Është e rëndësishme, pasi të dimë se kush jemi, të dimë se ku po shkojmë. Kjo është, ku dhe si po i shpenzojmë burimet tona. A na pëlqejnë vërtet projektet në të cilat marrim pjesë? Deri në çfarë mase i kemi zgjedhur? Çfarë kontrolli kemi mbi ta? Çfarë dua të arrij? Cilat janë synimet e mia? Ku fillon rruga e rrugës sime? Çfarë drejtimi po marr? Vlera e kësaj pyetjeje është të dish se hapat e mi më çojnë në rrugë në të cilat protagonisti nuk do të jetë zhgënjimi apo vuajtja . Ai përfshin vlerësimin e burimeve dhe mundësive të mia në një mënyrë reale, duke vendosur një rregull të caktuar në hapat e mi.
Me kë?
A e di vërtet se kush dua të më shoqërojë? A mund ta konsideroj veten autonome kur zgjedh me kë të eci hapat e mi? A mund të mbështetem tek njerëzit që do të më mbështesin për të arritur ato synime që i kam vendosur vetes? Shumë herë janë mangësitë tona ose nevojat tona që na bëjnë të varur nga të tjerët ose që mjegullojnë përgjigjet e këtyre pyetjeve. Kjo do të jetë e treta nga pyetjet kryesore për t’u njohur më mirë me njëri-tjetrin. Nëse jam në gjendje të di kush jam dhe ku po shkoj, duhet të zgjedh të eci pranë meje ata njerëz që do të më inkurajojnë ose që do të jenë të gatshëm të më japin një dorë nëse kam nevojë. Përkundrazi, do të përpiqem të qëndroj larg atyre që janë barrë (ose të paktën të mos ndaj me ta projekte në të cilat mund të na dëmtojnë). Së fundi, do të bëj mirë të jem i ndjeshëm ndaj atyre që më tregojnë dashurinë e tyre dhe nuk përdorin shumë grim për të më thënë se çfarë mendojnë.
Na takoni në këtë mënyrë
Ne duhet të dimë se kush jemi, pastaj ku po shkojmë dhe në fund me kë po udhëtojmë rrugën. Por duhet të jetë në këtë rend, pasi përndryshe rrezikojmë të ngatërrohemi dhe mund t’i lejojmë të tjerët të udhëheqin rrugën tonë ose madje të lejojmë vetë inercinë të më përcaktojë. Kur e di se kush jam, është kur përgatitem të marr vendime , të filloj ose të vazhdoj të eci përgjatë një rruge të zgjedhur vërtet, duke supozuar petalet dhe gjembat e saj. Kur të kem arritur të shoh veten dhe të di se çfarë ka brenda meje dhe të di se ku dua t’i drejtoj hapat e mi, do të jem i përgatitur të ndaj veten dhe gjithçka që mbaj në shpinë. Kështu, do të jem i përgatitur të hap krahët dhe të mirëpres këdo që ka diçka për të kontribuar në jetën time, duke qenë në gjendje, në të njëjtën kohë, të pasuroj edhe të tjerët.
