Trekëndëshat e dashurisë, nga dramat e Shekspirit deri te filmat modernë, e kanë intriguar gjithmonë audiencën. Megjithatë, një studim i ri nga Universiteti i Seattle-it sugjeron se disa nga këto dinamika mund të përfaqësojnë një formë unike të tërheqjes seksuale: “simbioseksualiteti”. Njerëzit simbioseksualë tërhiqen nga energjia mes çifteve të vendosura dhe jo nga vetë individët.
Dr. Sally Johnston, profesoreshë ndihmëse e antropologjisë dhe sociologjisë, zbuloi se shumë pjesëmarrës në studim ndjenin një tërheqje romantike dhe seksuale drejt ‘sinergjisë’ midis çifteve. “Ne duhet të rimendojmë tërheqjen përtej përvojave një me një,”vuri në dukje ajo. Interesi i dr. Johnston-it për këtë fenomen filloi gjatë hulumtimit të trajtimit të ‘njëbrirëshave’, gratë biseksuale që u bashkohen çifteve heteroseksuale në marrëdhënie poliamoroze.
Duke anketuar 373 pjesëmarrës, dr. Johnston-i zbuloi se 145 persona raportuan se ndiheshin të tërhequr nga dinamika mes dy njerëzve në një çift. Megjithëse kampioni i studimit ishte i vogël dhe i anuar drejt individëve të bardhë, “queer” e poliamorozë, ai zbuloi prova të qëndrueshme të tërheqjes simbioseksuale.
Ndryshe nga marrëdhëniet tradicionale poliamoroze, ku ekziston tërheqja e ndërsjellë midis të gjithë anëtarëve, individët simbioseksualë tërhiqen nga energjia kolektive e çiftit. Për shembull, një pjesëmarrës, Hayden, tha: “Ushqehesh meenergjinë e tyre, tërheqjen e tyre ndaj njëri-tjetrit.” Një tjetër, Sage, shprehu dëshirën për të qenë “në mes të asaj marrëdhënieje”.
Individët simbioseksualë shpesh e përshkruajnë veten si ekstrovertë, që dëshirojnë intimitet, kujdes, dhe vlerësim, dhe më pak të prirur për xhelozi. Ata gjithashtu raportuan një tërheqje më të madhe për çiftet “queer” dhe jo-heteroseksuale. Dr. Johnston beson se nevojiten kërkime të mëtejshme për të eksploruar se si tërheqja simbioseksuale ndikon në shëndetin mendor dhe kënaqësinë e marrëdhënieve, duke shpresuar se puna e saj do të reduktojë stigmën dhe do të zgjerojë të kuptuarit tonë për dëshirën.
