Sipas Nina Kraus, një neurobiologe në “Universitetin Northwestern” tingujt dhe qetësia mund të ndikojnë drejtpërdrejtë në formimin e trurit.
Për këtë arsye, nëse disa zhurma “të lidhura” me atë që po ndodh rreth tyre, ata mund të mësojnë gjëra fëmijëve (për shembull, kur luajnë basketboll tingulli i topit i ndihmon ata të kuptojnë veprimin), të tjerë mund të dëmtojnë zhvillimin e tyre, duke e bërë të vështirë përqendrimin.
Edhe një studim nga vitet 1970 në New York e ka trajtuar këtë çështje duke theksuar se si studentët në klasat pranë platformave të metrosë morën rezultate më të dobëta në testet e leximit sesa bashkëmoshatarët e tyre në anën tjetër të klasës. E tanimë, një studim më i fundit i kryer nga Emily Elliott, një profesor psikologjie në “Universitetin Shtetëror të Luizianës”, e konfirmoi teorinë.
Nëse fëmijëve 7-vjeçarë u tregohen imazhe për të mësuar përmendësh të shoqëruara ose jo me tinguj të parëndësishëm, performanca ndryshon në mënyrë drastike në varësi të llojit të muzikës.
Së fundmi, në një studim tjetër të kryer nga vetë Kraus, truri i 66 fëmijëve u monitorua teksa bënin detyrat e shtëpisë në qetësi, teksa shikonin një film dhe me tinguj të bezdisshëm: edhe në këtë rast rezultatet më të këqija erdhën me zhurmë.
Për më tepër, ata që ishin mësuar të jetonin në kontekste “të zhurmshme” kishte aktivitet të pafund në trur, edhe kur truri nuk ishte i “angazhuar” në një detyrë.
Hulumtimet e tjera kanë nxjerrë në pah gjithashtu se si heshtja/qetësia mund të shërojë: në një studim mbi minjtë, shkencëtarët monitoruan rritjen e qelizave të trurit tek ata të ekspozuar ndaj zhurmës duke i krahasuar me ata në heshtje. Këta të fundit kanë patur dukshëm rritjen më të ndjeshme. Është e qartë se mungesa e heshtjes është një utopi laboratorike, por natyra e saj mund të ketë të njëjtat efekte relaksuese.
Ashtu si fikja e televizorit, apo fikja e njoftimeve, qoftë edhe në celularin tuaj. Ndoshta duhet të reduktojmë zhurmën në jetën tonë për veten dhe fëmijët tanë?
