Ky është Evgeny,jeton në Rusi.
Ai është i martuar, e do partneren më shumë se çdo gjë dhe kjo dashuri është gati të trefishohet sepse ajo është shtatzënë.
Evgeny pret me ankth të mbajë djalin e tij në krahë.Në ditën e madhe hyn në sallën e lindjes, merr dorën e gruas, gjithçka shkon mirë.Misha lindi në kohën e duhur.Mjekët, megjithatë, u vjen keq, ai ka sindromën Down, fatkeqësisht nuk u shfaq gjatë kontrolleve.
Gruaja fillon të qajë.
Nuk pranon ta mbajë të voglin në krahë, nuk ia del dot, nuk e ka dëshirë ta jetojë atë jetë.“Të lutem, le ta japim për birësim” janë fjalët e saj.
Evgeny është i dërrmuar.
Ai përballet me një zgjedhje të tmerrshme.
Të qëndrojë pranë gruas që dashuron, ndoshta të përpiqet të krijojë një familje përsëri, ose të kthejë përmbys ekzistencën e tij dhe ta rrisë atë fëmijë vetëm.
Djali i tij, mishi i mishit të tij.Evgeny e përqafon të voglin në gjoks.Ai ndjen vetëm dashuri.Papritur gjithçka është e qartë. Nuk ka zgjedhje për të bërë.Nuk ka pasur kurrë.
Ai divorcohet, pastaj merr Mishën e tij dhe e çon në shtëpi.
Ai nuk ndjen zemërim apo inat. Ai vetëm dëshiron që djali i tij të rritet i dashur, i përkëdhelur, i lumtur, i përkushtohet me shpirt dhe trup atij.
Ai studion, merr kurse për Trisominë 21, shpik një mijë lojëra për të stimuluar dhe argëtuar të voglin e tij.Ndonjëherë ai ka frikë të mos jetë në gjendje.
Miqtë e tij, megjithatë, nuk heqin dorë për asnjë moment prej tij, i japin gjithçka që i nevojitet, me radhë janë me Mishën.Edhe gjyshja e do.Shtëpia e Evgeny është gjithmonë plot me njerëz, të qeshura dhe dashuri.Ata janë familjar.Evgeny ndihet si babai më me fat në botë.Misha nuk është barrë, as ndëshkim.
Dhe një fëmijë. Është djali i tij. Dhe është një dhuratë!
