Kanibalizmi, një temë e zymtë dhe makabre, ka një histori të gjatë e të larmishme.
Magjepsja njerëzore pas kanibalizmit pasqyrohet në mediat moderne, nga filmat si “Night of the Living Dead” deri te serialet televizive si “Jellowjackets” dhe “Santa Clarita Diet”. Gjatë gjithë historisë, raste të kanibalizmit janë regjistruar, shpesh në rrethana të rënda, por edhe të ndikuara nga besimet rituale dhe fetare.
Një përrallë famëkeqe është ajo e Alexander “Sawney” Bean në Skoci të shekullit të 15-të. Bean dhe familja e tij thuhet se jetonin në një shpellë, duke u zënë pritë dhe duke konsumuar udhëtarë. Mbretërimi i tyre i terrorit përfundoi kur një viktimë u arratis dhe njoftoi autoritetet, duke çuar në kapjen dhe ekzekutimin e familjes.
Në Gjermaninë e shekullit të 16-të, Peter Niers, një bandit famëkeq, pretendoi se kishte vrarë dhe ngrënë qindra njerëz, duke besuar se konsumimi i mishit të njeriut i jepte atij fuqi magjike. Në mënyrë të ngjashme, Peter Stump, i ashtuquajturi “Ujku i Bedburgut”, u akuzua se hante njerëz ndërsa ishte i veshur me një kostum ujku, që dyshohet se ia kishte dhënë djalli.
Kanibalizmi është raportuar gjithashtu gjatë rrethimeve dhe zisë së bukës. Gjatë luftës romako-hebraike, historiani Flavius Josephus shkroi për një grua në Jerusalemin e rrethuar që hëngri fëmijën e saj për të mbijetuar. Numantinët në Hispaninë e lashtë dhe mbrojtësit e Su Yang-ut gjatë dinastisë Tang në Kinë iu drejtuan gjithashtu kanibalizmit kur ishin të rrethuar.
Uria e Madhe e viteve 1315-1317 në Europë bëri që të kishte raporte për kanibalizëm. Në mënyrë të ngjashme, uria irlandeze e patateve e viteve 1840 i detyroi individët e dëshpëruar të konsumonin mish njeriu, e dokumentuar nga priftërinjtë vendas.
Edhe provat parahistorike e mbështesin shfaqjen e kanibalizmit. Gërmimet në Angli kanë zbuluar kocka njerëzore me shenja të praktikave kanibaliste që datojnë mijëra vjet më parë, duke sugjeruar se kanibalizmi ka qenë pjesë e historisë njerëzore për mijëvjeçarë.