Në vitin 49 para Krishtit, burri i shtetit romak Mark Tull Cicero i dërgoi një letër mikut të tij Atikut duke e informuar për thashethemet aktuale në Romë. Këtë herë lajmi i madh përfshiu të famshmin Mark Antoni. “Mark Antoni,” shkruan Ciceroni me neveri, “e merr me vete Citerisin në një palankin të hapur, si një grua e dytë.” Përveçse ishte e dashura e Antonit, Citerisi ishte gjithashtu një aktore e famshme, e cila dihej se ishte e dashura e disa udhëheqësve të tjerë të shquar romakë.
Ciceroni u befasua edhe më shumë dy vjet më vonë kur gjeti Citerisin në një darkë, të shtrirë në një pozicion nderi pranë mikpritësit, sikur të ishte e zonja e shtëpisë, në vend të një dashnoreje të ulët. Pas festës, Ciceroni i shkroi menjëherë mikut tjetër të tij Paetit për të shprehur zemërimin e tij. Duke marrë parasysh tërbimin e dukshëm të Ciceronit për Antonin dhe dashnoren e tij, mund të imagjinohet lehtësisht që ai të pësonte një atak në zemër, nëse do të kishte jetuar për të dëshmuar marrëdhënien e perandorit Neron me gratë dhe dashnoret e tij shumë vite më vonë.
Jeta e perandorit Neron Klaud Cezar August Germanikut ishte e shkurtër, por e gjallë. artesat dhe marrëdhëniet e tij ishin gjithashtu të shkurtra dhe të gjalla, ku shumica e tyre përfunduan keq. Ai e detyroi gruan e tij të parë, Oktavian, të bënte vetëvrasje dhe e goditi për vdekje gruan e tij të dytë Popaea Sabinën gjatë shtatzënisë së saj, pasi ajo e qortoi atë pse kishte ardhur me vonesë në shtëpi nga garat. Në vitin 66 pas Krishtit, Neroni e detyroi konsullin Mark Jun Vestin Atikun, bashkëshortin e ish-zonjës së tij Statilia Mesalina, të bënte vetëvrasje që të mund të martohej me të. Pastaj ishin dashnoret e tij, mes tyre Akte, Pitagora dhe Spori.
Klaudia Oktavia, perandoresha e re e neglizhuar
E lindur ose në fund të vitit 39 ose në fillim të vitit 40 pas Krishtit, Klaudia Oktavia ishte vajza e vetme e perandorit Klaudnga gruaja e tij e tretë, Valeria Mesalina. Kur ajo ishte rreth tetë vjeçe, babai i saj ekzekutoi nënën e saj dhe u martua me gruan e tij të katërt, kushërirën e saj, Agripinën e Vogël. Neroni, dy ose tre vjet më i madh se Oktavia, ishte djali i Agripinës nga martesa e saj me Gnae Domit Ahenobarbin.
Për habinë e shumicës së njerëzve përreth tij, Klaudi filloi të tregojë preferencë ndaj Neronit si pasardhës të tij mbi djalin e tij Britanik (vëllai i Octavias). Në vitin 50 pas Krishtit, Klaudi e adoptoi zyrtarisht Neronin dhe i dha atij titullin Princeps Iuventutis (“Princi i Rinisë”) një vit më vonë.
E rregulluar nga prindërit e tyre, Oktavia u martua me vëllain e saj të birësuar Neronin në vitin 53 pas Krishtit. Klaudi vdiq vitin e ardhshëm në moshën 63-vjeçare, pak para se Britaniku të arrinte moshën e burrërisë ligjore, që ishte 14 vjeç. Përveç mashtrimit të Agripinës për ta shpallur Neronin trashëgimtar të Klaudit dhe favorizimin e dukshëm të Klaudit ndaj Neronit, vetëm mosha e Britanikut do ta skualifikonte atë nga shpallja perandor, pasi ai do të kishte qenë shumë i ri për të sunduar Romën i vetëm.
Edhe pse martesa e tyre duket se ka qenë pa dashuri dhe pa fëmijë, kur Neroni pasoi Klaudin si Perandor, Oktavia u bë perandoreshë. Megjithatë, kjo nuk do të thoshte se ajo u bë një grua e fuqishme. Nëna e Neronit, Agripina, ishte gruaja më e fuqishme në sferën politike romake. Megjithatë, Neroni filloi të përbuzte nënën e tij dhe deklaroi pavarësinë e tij prej saj në moshën 18-vjeçare. Vetëm dy vjet pas martesës së tij me Oktavian, Neroni ra në dashuri me një ish-skllave të quajtur Klaudia Akte dhe filloi një lidhje me të. Akte ishte një grua e liruar nga provinca e Azisë dhe, megjithëse nuk ishte një prostitutë profesioniste, statusi i saj i paqartë si një nga shumë konkubinat mbretërore i dha asaj të njëjtin pozitë shoqërore si Citherisi. / Ancient Origins – Syri.net
