Kur nuk na intereson më asgjë, shikojmë jetën duke kaluar pa ndjerë asnjë kënaqësi apo gëzim. Rendim të pamotivuar, me kokë poshtë dhe apatikë. Megjithatë, është gjithmonë e mundur të zgjedhësh për një ndryshim rrënjësor: një udhëtim të vetë-zbulimit.
Kur nuk na intereson më asgjë… duket se nuk mendojmë për asgjë dhe mendojmë për gjithçka. Por në fund, çfarë do të thotë të mos mendosh për asgjë? Dhe çfarë do të thotë të mendosh për gjithçka? Çfarë do të thotë që gjithçka ka pushuar së na interesuari? Koncepti është aq i gjerë sa nuk mund të gjejmë as fjalët e duhura, apo jo? Nëse pyesim dikë: “çfarë do të thotë gjithçka?”, ndoshta do të përgjigjet: “Epo, nuk e di, gjithçka”.
Ndodh shpesh që ta gjeni veten në një moment të jetës tuaj duke mos ditur se cilin drejtim të merrni. Është shumë e zakonshme të gjejmë veten të zhytur në një gjendje ku gjithçka nuk ka më rëndësi për ne. Ajo që na pëlqente, tani nuk na pëlqen më. Ajo që dikur na argëtonte, tani na mërzit. Çfarë ndodhi? Pse gjërat nuk na japin kënaqësi?
Kur nuk na intereson më asgjë, një zbrazëti e brendshme hyn në shpirt, duke thithur çdo grimcë lumturie. Pse?
Kur nuk na intereson më asgjë
Çfarë do të thotë të jesh indiferent ndaj gjithçkaje? Ose më mirë, çfarë nënkupton? Shpesh e gjejmë veten të ulur në divan duke parë jetën tonë të kalojë si një film. Ne tërhiqemi nga dhoma e ndenjes në banjë dhe nga banjo në dhomën e ndenjes. Ne dalim dhe gatuajmë vetëm që të mos vdesim nga uria. Ne i kryejmë aktivitetet tona të përditshme pothuajse me inerci, automatikisht. Nga se shkaktohet kjo mungesë vullneti? Kjo gjendje pakënaqësie që na rrethon na përqafon dhe, pak nga pak, na shtrëngon gjithnjë e më shumë.
Planet tona rrëzohen: miqësitë, financat, puna, jeta… Ne skanojmë horizontin në kërkim të një drite që na jep shpresë, por që duket se nuk e gjejmë. Kush e fiku rrezen e fundit të lumturisë? Kush e fiku farin e fundit? Ne nuk e dimë plotësisht se çfarë po ndodh, por jeta jonë duket se po shembet pa asnjë mundësi për ta ndaluar atë. Ndoshta është në heshtje që ne mund të fillojmë të gjejmë përgjigjet.
Në ato momente nuk na intereson nëse bie shi, është diell, nëse një uragan na e rrënon shtëpinë apo nëse dikush na jep leksione. Përgjigja jonë sigurisht që do të jetë pak a shumë: “ok, dakord”, për t’u kthyer menjëherë në botën tonë.
Lidhja me materien dhe shpirtin bie në fund. Apatia pushton jetën tonë dhe reagimi ynë ndaj stimujve të këndshëm pothuajse zhduket: anhedonia hyn në jetën tonë.
Çfarë të bëjmë “kur asgjë nuk ka më rëndësi për ne”?
Të humbasësh në mes të detit pa qenë në gjendje të shohësh një blic drite që ndriçon bregdetin mund të jetë shqetësuese. Megjithatë, gjithçka nuk është e humbur. Kur nuk na intereson më asgjë, shpesh, as që na vjen ndërmend të kërkojmë ndihmë profesionale, “për çfarë? nëse nuk ka zgjidhje”, mendojmë ne. Por nuk është aspak kështu, ne kemi më shumë zgjedhje në dispozicion sesa mendojmë.
Gjatë rrjedhës së jetës së një personi, mendja fiton një seri të gjatë modelesh mendimi. Këto mendime na bëjnë të besojmë se ekzistenca është krijuar në një mënyrë të caktuar. Megjithatë, në të njëjtën mënyrë që ne mendojmë se realiteti është i zi, ne mund ta shohim atë si ngjyra të bardha, blu, të kuqe dhe ylber. Sepse, në fakt, nuk ka asnjë ngjyrë unike për ekzistencë, ato janë të gjitha të vlefshme dhe gjëja më e mirë për të bërë është të mos përvetësoni një këndvështrim të vetëm.
Nëse mendojmë se bëhet fjalë për t’iu përmbajtur një ideologjie dhe i qëndrojmë asaj, gabojmë shumë. Jeta është shumë e gjallë për të vendosur të marrësh vetëm nga njëra anë. Në këtë mënyrë, ne do të përfundonim vetëm duke kufizuar veten.
Në këtë pikë, është koha të fillojmë të mendojmë se vizioni ynë katastrofik për botën nuk është gjë tjetër veçse kaq: vizioni ynë personal; për më tepër një besim i mësuar. Dhe çfarë nënkupton e gjithë kjo? Që ne mund ta çmësojmë ose, nëse është e nevojshme, të mësojmë një mënyrë të re për të ndryshuar marrëdhënien tonë me botën, me të tjerët dhe me veten tonë.
Përshtatuni me veten tuaj të brendshme
Kur nuk na intereson më asgjë… është koha të pyesim veten nëse po bëjmë vërtet jetën që duam. Prandaj, le të ulemi, të reflektojmë dhe të mendojmë se çfarë duam, çfarë mund të na motivojë, çfarë na lëviz. Mund të duhen orë, ditë, javë, muaj.
Përshtatja me veten tonë të brendshme përmes introspeksionit mund të na ndihmojë të heqim të gjitha ato kushte që na pengojnë të kontaktojmë me motivimet tona më autentike.
Nëpërmjet introspeksionit, ne mund të lëmë pas zërat e njerëzve që na thonë se si duhet të jemi ose çfarë duhet të bëjmë. Kur i kapërcejmë këto kufizime, fillojmë të zbulojmë dritën që shkëlqen brenda nesh pa asnjë shtrembërim. Ne e kuptojmë, në atë pikë, sa të kufizuar ishim nga kërkesat e jashtme.
Kur na intereson gjithçka
Kur futemi në natyrën tonë më të vërtetë, ne fillojmë ta shohim botën me ngjyra të tjera. Një gjethe e thjeshtë e një peme na shfaqet si një krijesë magjepsëse e natyrës. Le të përqendrojmë vëmendjen tonë në frymëmarrje dhe të kontaktojmë trupin tonë kaq kompleks dhe plot elementë: muskuj, kocka, arterie, neurone, etj.
Nëpërmjet meditimit, ne zbulojmë se bota është shumë më interesante nga sa mendonim. Ne jemi të magjepsur nga përplasja e thjeshtë e krahëve të një zogu. Çfarë fshihet pas fluturimit të një zogu?
Siç thotë mjeshtri budist Zen Thich Nhat Hanh: “Heshtja e brendshme është thelbësore për të qenë në gjendje të dëgjosh dhe t’i përgjigjesh thirrjes së bukurisë. Nëse nuk ka heshtje brenda nesh – nëse mendja, trupi ynë pushtohet nga zhurma – ne nuk dëgjojmë thirrjen e së bukurës”. Mjeshtri shton: “Mendja jonë është plot zhurmë, ndaj nuk mund të dëgjojmë thirrjen e jetës, thirrjen e dashurisë. Zemra na thërret, por nuk e dëgjojmë. Nuk kemi kohë ta dëgjojmë”.
Gradualisht, ne fillojmë të vlerësojmë detajet e vogla të jetës që më parë na dukeshin të parëndësishme. Dhe kështu fillojmë të kuptojmë se çfarë na motivon vërtet. Vetë-realizimi bëhet një faktor i rëndësishëm.
Do të kuptojmë se të qenit njerëz të mirë, t’i përkushtohemi të tjerëve dhe të mos lëndosh askënd, janë vlera aq të thella sa duam t’i bëjmë tonat. Dhe jeta do të marrë një kthesë krejtësisht të ndryshme. Prandaj, mos harroni, kur nuk na intereson më asgjë, është koha për të lëvizur sepse në realitet gjithçka ndryshon.
