Emisioni “Fiks Fare” denoncoi gjendjen e kuzhinës së kopshtit shtetëror në Delvinë, i cili s’ka “tenxhere, tepsi, pjata e pirunj”.
Madje, edhe pjesët e tjera si soba, lavamani apo frigoriferi nuk ishin të përshtatshme për gatimin e vakteve për të paktën 40 fëmijë.
Grupi i Fiksit bisedoi me kuzhineren e kopshtit Dhurata Zejnati, e cila tregon gjendjen. Sipas saj, “s’ka enë kuzhinë, tenxhere, tepsi, tiganë, pjata e çdo gjë tjetër”. Sipas saj, në atë kopësht janë 40 fëmijë, por për t’u servirur tre vakte, mëngjesin, drekën dhe pasditen ajo e ka shumë të vështirë. Ajo thotë se kopshti ka qenë egzistues, ndërkohë që me drekë u hap me shpejtësi në muajin dhjetor 2022. Por, kuzhina s’kishte asnjë kusht dhe ajo është vetëm për të gatuar, pastruar dhe larë enët.
“Ja shikoni, s’ka asnjë gjë këtu. Unë kam marrë tenxheret e mia nga shtëpia, këtu ishte vetëm një. Më vinte keq për fëmijët ndaj i mora. Këtu s’është vënë dorë, as kuzhina dhe as respiratori. Është vetëm një sobë e vogël dhe një frigorifer i vogël. Të paktën ushqim ka, por e kam shumë të vështirë që t’u shërbej. Kam bërë disa ankesa në drejtori, te drejtoresha Alma Serjani, por deri më tani asnjë gjë.Kam shkuar te ish-kryetarja e Bashkisë Delvinë, ajo që e hapi kopshtin me drekë. Më mbanin me shpresa kot, jo do e bëjmë, por deri tani asnjë gjë. Kam shkuar dhe te kryetari aktual, por deri tani s’kanë marrë masa”, thotë Dhurata.
Në momentin që Fiksi po xhironte kuzhinën, vjen drejtoresha e kopshtit Alma Serjani, e cila i drejtohet Fiksit të mos xhirojë dhe se do interesohet nëse do japë informacion. Fiksi e pyet disa herë se përse është lënë në këtë gjendje kuzhina, teksa Dhurata e ka të pamundur të gatuajë në këto kushte për fëmijët. Ajo thotë se janë bërë disa kërkesa në Bashki dhe “na kanë thënë që vitin tjetër do e bëjnë kuzhinën”. Fiksi i thotë se situata nuk pret, pasi fëmijët duhet të ushqehen përditë, teksa ajo thotë se këtë problem e ka çuar te bashkia dhe i kërkon grupit të Fiks Fare të mos xhirojë.
FIksi shkon në Bashkinë e Delvinës, ku bisedon me Ersi Hamitin, shefin e Kabinetit në Bashkinë e Delvinës. Zyrtari i bashkisë thotë se e di gjendjen dhe se e kanë parashikuar për të ndërhyrë në kuzhinë. Fiksi i bën me dije se një kuzhiniere s’mund të ushqejë 40 fëmijë në ato kushte, teksa ai shton se “aty i kemi fëmijët të gjithë dhe kanë ndërhyrë edhe si prindër për të rregulluar kuzhinën”.
Fiksi e pyet se kur do të ndërhyhet, teksa shefi thotë se si drejtoresha dhe kuzhinierja kanë kërkuar që të ndërhyhet, por për shkak të të ardhurave të vogla të bashkisë, investimi është shtyrë. Në fund, Shefi i Kabinetit thotë se bashkia ka kontaktuar disa donatorë dhe punimet do të fillojnë javën tjetër dhe do të përfundojnë për 2 muaj. Ndërkohë, megjithëse kaluan disa javë nga filmimet e Fiksit, në atë kopsht s’ka filluar asnjë punë!
Ballafaqimi mes Fiksit, Kuzhinieres dhe Drejtoreshës
Gazetari – S’keni tenxhere, s’keni tigan. Një sobë e vogël për 45 fëmijë!
Drejtoresha – Shiko, ato … soba, soba kur ka ardhur, ka ardhur e re. Jemi munduar të gjitha bashkë siç jemi.
Gazetari – Çfarë ka, i keni sjellë të gjitha bashkë?!
Drejtoresha – Jo, jo, jo.
Gazetari – Disa ti, disa Dhurata, disa edukatoret e tjera.
Drejtoresha – Jo, jo. Ka sjellë dhe bashkia.
Gazetari – Çfarë ka sjellë bashkia?
Drejtoresha – Ka sjellë tenxhere, ka sjellë të gjitha.
Kuzhinierja – Hajde tregoja, hajde!
Gazetari – Çfarë ka sjellë?
Kuzhinierja – Hajde tregoja Alma.
Drejtoresha – Bashkia i ka sjellë të gjitha.
Kuzhinierja -Tregoji çfarë ka sjellë bashkia, hajde.
Gazetari – Ti shohim bashkë 2 minuta dhe pastaj ty të lëmë të qetë?! ti shohim bashkë?
Drejtoresha – Një minutë të lutem, mund të bëj një telefon.
Kuzhinierja – Kemi 2 vjet kështu moj Alma që po sorollatemi.
Gazetari – Sa po bëni?
Kuzhinierja – 2 vjet plot, në 2 dhjetor unë mbush 2 vjet këtu! Unë s’mundem më.
Drejtoresha – Tani fjalën na e ka dhënë kryetari dhe unë s’mund të flas.
Kuzhinierja – Fjalën ma dha dhe mua kryetari po gjë!
Gazetari – Enë ka, pjata, lugë?
Kuzhinierja – Jo mo jo, janë të pakta të gjitha, të gjitha mungojnë.
Gazetari – S’ka as enë?
Kuzhinierja – As enë, hajde shikoji, hajdeni futuni.
Drejtoresha – Dëgjo, të lutem, të lutem.
Kuzhinierja – Hë?
Drejtoresha – Pa marrë aprovimin nga kryetari, madje është një institucion. Të lutem Dhurata, mos …
Kuzhinierja – Po vuaj unë.
Gazetari – Çfarë ka sjellë bashkia dhe çfarë ka sjellë (kuzhinierja).
Drejtoresha – Të lutem, të lutem.
Gazetari – Po.
Drejtoresha – Të lutem Dhurata të bëj një telefon.
Gazetari – Do na japësh një intervistë.
Drejtoresha – Të lutem, besoj se e morët atë që donit.
Gazetari – Jo ne e morëm, po çfarë do bëhet? Ne këtë duam, çfarë do bëhet?
Drejtoresha – Jemi në pritje. Nuk flas, edhe kaq ka bërë gabimin më të madh.
Gazetari – Pse gabimin më të madh?
Drejtoresha – Që jeni futur në institucion.
Gazetari – Është një institucion, ti e ke parë gjendjen, ti e di problematikën.
Drejtoresha – Unë e di problematikën.
Gazetari – Ti je dhe drejtoreshë.
Drejtoresha – Po kam bërë kërkesën pranë bashkisë, më është dhënë fjala në 2025-ën, jemi të parët për çfarëdolloj
problemi që të kemi.
Gazetari – Në 2025-ën?!
Drejtoresha – Po pra që të hapet projekt-buxheti. Sepse s’është hapur buxheti.
Gazetari – Tani ju kanë thënë që s’ka fonde bashkia, që të paktën të sjellë 2 tenxhere, të sjellë 1 sobë, të sjellë …
Drejtoresha – Jo, jo bashkia na ka ndihmuar dhe nuk mund ta mohojmë.
Kuzhinierja – Të flasë dhe kur s’ka korrent, kur nuk ka korrent duhet të gatuaj unë patjetër. Unë kam sjellë një sobën time me gos, ajo është me probleme.
Gazetari – Po gaz ka? Kopshti ka gaz?
Drejtoresha – Gazin, e kemi bombulën e gazit për raste emergjente.
Kuzhinierja – E kujt ia është bombula e gazit, është e imja.
Drejtoresha – Në raste emergjente.
Kuzhinierja – Është e imja, e imja bombula e gazit, është e pacertifikuar.
Gazetari – E ke sjellë vetë?
Kuzhinierja – Po ja të ta nxjerr unë këtej. Është e pa certifikuar.
Drejtoresha – Të lutem nuk ka më, të lutem se jam në proces. Të lutem, të lutem.
Gazetari – Po ta sjellësh fëmijën në një kopsht shtetëror …
Kuzhinierja – Ja (tregon bombulën e gazit).
Gazetari – Dhe me këto kushte, besoj se as ti nuk je!
Drejtoresha – Të thashë, kopshti është për herë të parë që është hapur pas 30 vitesh.
Kuzhinierja – Ja gazi, ky është i imi. Të vë kusi unë këtu dhe të gatuaj.
Gazetari – Me këtë gatuan?
Kuzhinierja – Me këtë!
Gazetari – Për 45 fëmijë?
Kuzhinierja – Po, po me këtë. Të vë një kusi të madhe unë dhe të gatuaj me këtë. Kjo është kot për mendimin tim.
Gazetari – Në qoftë se s’ka drita, pse ikin dhe dritat?!
Kuzhinierja – Po ikin dritat.
Drejtoresha – Me raste. Të lutem, të lutem deri tani fola më miqësore.
Gazetari – Dhe ne miqësore kemi ardhur për të rregulluar sadopak këtë gjendjen.
Drejtoresha – Të lutem hiqe mikrofonin.
Gazetari – Tani ku duhet të shkoj që këtë zërin tuaj që të dëgjohet?!
Drejtoresha – Zëri im dhe zëri i kolegeve të mia të gjitha te bashkia.
Gazetari – Me këtë gjendje që është, a mund ti vijë (kuzhinierja) 45 fëmijëve?
Drejtoresha – Deri tani, po deri tani (tenton të largojë mikrofonin).
Gazetari – Mos e kap mikrofonin! Mos e prek.
Drejtoresha – Të lutem, deri tani …
Gazetari – I keni ardhur në ndihmë?
Drejtoresha – Fola, po i kemi ardhur në ndihmë!
