Rrufeja godet kur krijohet një ndryshim potencial elektrik brenda një reje ose midis resë dhe tokës. Pjesa e ndritshme e rrufesë është pjesa e shkarkimit elektrik që shkon nga toka në re.
Fenomeni që të jep përshtypjen e të parit zigzag të rrufesë varet nga një formë shumë përçuese e oksigjenit, (një molekulë prej 2 atomesh oksigjeni), e cila grumbullohet në mënyrë të parregullt përgjatë rrugës së vetëtimës.
Kjo shpjegohet nga shkencëtarët e Universitetit të Australisë Jugore, të cilët studiuan “modelin me shkallë” të rrufesë, duke studiuar fotot me shpejtësi të lartë.
Vetëtimat paraprihen nga drejtues, shkarkime pilot të përbëra nga ajri i jonizuar, i ngarkuar elektrikisht që përhapet nga fundi i një reje bubullimash.
Fushat e forta elektrike të këtyre reve krijojnë zona ku grumbullohen përqendrime të larta të oksigjenit të vetëm, molekulat e të cilit kanë një gjendje energjie më të ulët se oksigjeni normal.
Drejtuesi arrin në tokë duke aktivizuar vetëtimën dhe e bën të dukshme rrugën e saj zigzag. Oksigjeni shumë përçues, bën që hapat e kryqëzuar nga shkarkimi elektrik të ndizen intensivisht për një të miliontën e sekondës.
Në fund të çdo hapi, rreth 50 metra i gjatë, ka një pauzë errësire, pastaj akumulimi përsëritet për një kërcim të ri drite.
