Emërtimi i fëmijëve me emrin e gjyshërve është një gjest dashurie dhe respekti për të dashurit tuaj. Megjithatë, emrat e së shkuarës mund të jenë paksa tepër të vjetëruar për kohët moderne: në këto raste zgjedhja e një emri të dyfishtë mund të jetë një mënyrë për të zgjidhur problemin pa i pakënaqur askënd.
Dhënia e fëmijëve emrat e gjyshërve të tyre është një traditë që daton që në kohët e lashta. Edhe sot në shumë zona, brenda dhe jashtë kufijve tanë, zakoni për t’i quajtur të parëlindurit e rinj sipas gjyshërve ose gjysheve është shumë i rrënjosur.
Nga njëra anë, ka nga ata që shohin në këtë praktikë një mënyrë për të nderuar kujtesën dhe historinë familjare, nga ana tjetër, ka nga ata që besojnë se është trashëgimia e një të shkuare disi bajate dhe kanë frikë se rëndimi i saj mbi fëmijët trashëgimia nominale e të moshuarve në njëfarë kuptimi mund të kufizojë identitetin e tyre.
Duke u nisur nga supozimi se nuk ka zgjedhje të drejtë ose të gabuar, le të përpiqemi të analizojmë këndvështrimet e ndryshme: krahasimi mund të ndihmojë prindërit e ardhshëm që të luftojnë me zgjedhjen delikate të emrit për djalin ose vajzën e ardhshme.
Pse po: kujtim dhe respekt
Për shumë familje, t’i vësh një fëmije emrin e gjyshit apo gjyshes është një mënyrë për të mbajtur gjallë kujtimin e njerëzve të dashur dhe lidhjen me brezat e mëparshëm. Ata që zgjedhin të përcjellin emrin e gjyshërve apo prindërve të tyre, në fakt, shumë shpesh synojnë t’u rrënjosin fëmijëve të njëjtat vlera dhe cilësi personale të prindërve të tyre dhe ka shumë nipër e mbesa që mbajnë me krenari emrin e trashëguar nga gjyshërit dhe gjyshet.
Në disa kontekste, kjo zgjedhje përfaqëson një formë të vërtetë respekti ndaj prindërve, të perceptuar ende si kujdestarë të nderuar të frerëve të familjes.
Pse jo: më mirë të shikojmë nga e ardhmja
Disa prindër kanë frikë se duke u dhënë fëmijëve të tyre emrin e gjyshërve (ose në disa raste stërgjyshërve) mund të errësojë disi identitetin e tyre individual dhe preferojnë që fëmijët e tyre të rriten me një emër origjinal, i cili nuk e lidh atë me mendimin apo kujtesën dikush tjetër.
Për të mos përmendur faktin që jo rrallë emrat e gjyshërve dhe stërgjyshërve duken shumë të vjetëruar për nevojat e një fëmije që mund të mos jetë shumë i kënaqur me të quajtur emra simpatik, por pak të vjetëruar.
Kompromisi i mundshëm: emra të dyfishtë dhe emra të mesëm
Një kompromis që mund të kënaqë prindërit dhe të mos ofendojë gjyshërit që kujdesen që emri i tyre t’u kalohet pasardhësve është përdorimi i emrave të dyfishtë ose emrave të mesëm. Dhe sot tek ne kjo gjë është bërë një trend. Në këtë mënyrë, prindërit mund të nderojnë gjyshërit e tyre pa hequr dorë nga mundësia për të zgjedhur një emër që ata mendojnë se është më i përshtatshëm për djalin ose vajzën e tyre.
