Studimet e mëparshme kanë zbuluar një lidhje të fortë midis izolimit social, vetmisë dhe rritjes së vdekshmërisë, por disa rezultate kanë qenë kontradiktore.
Në meta-analizën e re të 90 studimeve, pjesëmarrësit u ndoqën nga gjashtë muaj deri në 25 vjet.
Njerëzit që përjetuan izolim social kishin një rrezik 32% më të lartë të vdekjes së parakohshme nga çdo shkak sesa ata që nuk ishin të izoluar nga shoqëria.
Pjesëmarrësit që raportuan se ndjeheshin të vetmuar kishin 14% më shumë gjasa të vdisnin para kohe sesa ata që nuk ndiheshin të vetmuar.
Izolimi social, siç përcaktohet nga meta-analiza e re, ndodh kur dikush ka një mungesë objektive të kontaktit me njerëzit e tjerë ose për shkak se rrethi i tyre shoqëror është i vogël ose sepse jeton vetëm.
Vetmia, nga ana tjetër, i referohet shqetësimit subjektiv që njerëzit ndjejnë kur nuk janë të kënaqur me marrëdhëniet e tyre shoqërore, sepse nuk plotësojnë nevojën e tyre për lidhje ose intimitet, sipas meta-analizës.
Izolimi social ose vetmia mund të konsiderohet një formë stresi, thotë Turhan Kanli, profesor i Neuroshkencës në Departamentin e Psikologjisë në Universitetin Stony Brook në Nju Jork, i cili nuk ishte i përfshirë në studim.
“Të gjithë ndihemi të vetmuar ndonjëherë, por kur kjo ndjenjë është e përhershme, mund të veprojë si një formë e stresit kronik, i cili është i dëmshëm,” shpjegoi ai. “Një mënyrë që kjo mund të ndodhë është përmes hormoneve të stresit që ndikojnë negativisht në trup.”
