“Të jesh një fëmijë i vetëm është një sëmundje në vetvete”, deklaroi dikur psikologu pionier dhe presidenti i parë i Shoqatës Amerikane të Psikologjisë, Granville Stanley Hall, me pacientin të llastuar, arrogant ose të vetmuar mes simptomave të tjera.
Po sikur të ketë kaluar një shekull që atëherë? Koncepti “fëmijë pa vëllezër e motra” ka ende një konotacion negativ për shumë njerëz dhe gjithashtu shqetëson prindërit, ankthi i të cilëve është rreziku i reduktimit të aftësive sociale.
“Megjithatë, studimet kanë zbuluar se vetëm fëmijët nuk janë të ndryshëm nga bashkëmoshatarët e tyre me vëllezër e motra përsa i përket zhvillimit të karakterit dhe shoqërueshmërisë. Hulumtimet nga unë dhe kolegët kanë treguar se, kur testojmë performancën e fëmijëve në testet njohëse, fëmijët e vetëm zakonisht performojnë njësoj me fëmijët që rriten me një vëlla apo motër,” thotë Alice Goisis, Profesore e Asocuar e Demografisë dhe Drejtoreshë e Asociuar e Kërkimeve në Qendër, në një artikull i Studimeve Longitudinal të Universitetit të Londrës.
Dr. Goisis dhe ekipi i saj hetuan gjithashtu nëse ndonjë dallim dhe ngjashmëri midis fëmijëve të vetëm dhe fëmijëve me vëllezër e motra lidhej me karakteristikat prindërore, duke arritur në përfundimin se zhvillimi kognitiv i fëmijëve deri në moshën 11 vjeçare ndikohet më shumë nga faktorë të tillë si marrëdhënia e prindërve dhe statusi socio-ekonomik i familjes sesa nëse kanë vëllezër e motra.
Në fakt, burimet financiare dhe emocionale në dispozicion të familjes mund të luajnë një rol më domethënës në zhvillimin e jetës së fëmijëve sesa me sa fëmijë duhet t’i ndajnë ato.
Studimi u bazua në të dhënat nga studimet e grupit britanik të 5,362 fëmijëve të lindur në vitin 1946, 17,416 të lindur në të njëjtën javë në 1958, e njëjta gjë për 16,571 fëmijë në 1970 dhe 19,244 të lindur diku në vitin 2001 në Britani. Të dhënat përfshijnë gjithashtu informacione për familjet e fëmijëve, duke përfshirë nivelin arsimor të prindërve, statusin social dhe strukturën e familjes. Zhvillimi i fëmijëve u vlerësua përmes rezultateve të testeve të vlerësimit të aftësive verbale që ata bënë në moshën 10 ose 11 vjeç.
Fëmijët e vetëm arritën rezultate të ngjashme me fëmijët nga familjet me dy fëmijë dhe performancë më të mirë krahasuar me fëmijët që u rritën me më shumë se dy vëllezër e motra.
“Ne ishim në gjendje të tregonim se ndryshimi që vëzhguam midis brezave mund t’i atribuohej pjesërisht karakteristikave të ndryshimit të familjeve me një fëmijë. Ne zbuluam se familjet me një prind në Britani, mesatarisht, priren të jenë më mirë [financiarisht]. Megjithatë, me kalimin e kohës, të qenit fëmijë i vetëm është lidhur më shumë me rrethana potencialisht të pafavorshme, si rritja me prindër të divorcuar ”, komenton profesori.
Ndryshimi i përbërjes së familjeve me një prind shpjegon pjesërisht edhe pse, në krahasim me të kaluarën, fëmijët e vetëm sot kanë një avantazh më të vogël ndaj fëmijëve që rriten me vëllezër e motra.
