Sipas Helen Fisher dhe kolegëve të saj, arsyeja pse refuzimi romantik na tërheq është se ky lloj refuzimi stimulon pjesë të trurit që lidhen me motivimin, shpërblimin, varësinë dhe dëshirat. Duke përdorur MRI funksionale, ekipi i saj shikoi trurin e 15 burrave dhe grave të moshës kolegjiale, të cilët kohët e fundit ishin refuzuar nga partnerët e tyre, por pretendonin se ishin ende intensivisht “të dashuruar”.
Gjatë skanimit, subjektet e kërkimit shikuan një foto të personit që i kishte refuzuar. Më pas ata përfunduan një ushtrim matematikor, të tillë si numërimi mbrapsht nga 4,529 me 7. Ushtrimi ishte një përpjekje për të larguar pjesëmarrësit nga mendimet e tyre romantike. Më në fund, atyre iu shfaq një foto e një personi të njohur që nuk i interesonte romantikisht.
Ekipi zbuloi se truri i pjesëmarrësve ishte më aktiv në zonat që lidhen me motivimin, shpërblimin, dëshirën, varësinë, dhimbjen fizike dhe shqetësimin kur shikonin foton e personit që i kishte refuzuar sesa kur shikonin foton e personit tjetër.
Studimi, i botuar në Journal of Neurophysiology në vitin 2010, tregon se njerëzit në këtë situatë vuajnë me të vërtetë nga një varësi ndaj drogës dhe droga është personi që na refuzon, duke e lënë dashurinë tonë pa kthim.Një aspekt tjetër i këtij ankthi mund të ketë të bëjë me vlerën e perceptuar të personit tjetër. Nëse personi tjetër nuk na do ose nuk është i disponueshëm për një marrëdhënie, vlera e tyre e perceptuar rritet.Bëhen aq “të shtrenjta” sa nuk mund t’i “përballojmë”.
Duke folur në aspektin evolucionar, do të kishte qenë një avantazh për t’u çiftuar me bashkëshortin më të vlefshëm.Pra, ka kuptim që ne bëhemi më të interesuar romantikisht kur vlera e perceptuar e një personi rritet. Një përgjigje tjetër mund të ketë të bëjë me personalitetet tona relativisht të varura. Studimi i Fisher-it tregoi se ankthi dhe dhimbja pas refuzimit romantik është një lloj varësie. Sidoqoftë, pyetja mbetet, nga çfarë jemi të varur në këtë skenar?Në rastin e një marrëdhënieje që ka përfunduar, ne mund të jemi të varur nga koha që kalojmë me personin tjetër, mesazhet e tij, shoqëria e tyre ose intimiteti.
Por nëse truri ynë funksionon në mënyrë të ngjashme kur dashuria jonë është e pandërprerë dhe nuk ka pasur kurrë një marrëdhënie, cili është burimi i ndjenjave të varësisë?Me sa duket, ne jemi të varur nga mendimet se çfarë mund të ketë qenë, por nuk do të jetë kurrë.Sapo të ngecim në ato mendime, të qenit i refuzuar nga personi tjetër mund t’i intensifikojë ato, duke na lënë të përballemi me obsesionin, i cili është një lloj varësie ose një varësi ndaj mendimeve të një lloji të caktuar.
Nëse kemi një histori të refuzimit nga një prind, për shembull,ne ndonjëherë kërkojmë në mënyrë të pandërgjegjshme skenarë të ngjashëm, duke shpresuar se historia do të ketë një fund tjetër herën tjetër. Vetëm se nuk ka. Vlen të kujtohet përkufizimi i Ajnshtajnit për çmendurinë:” Të bësh të njëjtën gjë pa pushim dhe të presësh një rezultat të ndryshëm.”
