Dita Ndërkombëtare e Burrave, festohet prej 24 vitesh në të gjithë planetin dhe është krijuar për të vënë në dukje ndër të tjera problemet me të cilat përballen meshkujt, por edhe për të nxjerrë në pah modelet pozitive të meshkujve.
Punonjësi social klinik i pavarur i licencuar Nick Norman shkroi për këtë për Psychology Today. Ja, çfarë përfundoi ai:
“Gjatë viteve të praktikës më vinin për terapi burra të të gjitha llojeve. U habita se si, pavarësisht se ishin me prejardhje, raca dhe orientime seksuale të ndryshme, ata ishin vazhdimisht të uritur për marrëdhënie, veçanërisht me burra të tjerë.
Me kalimin e kohës, fillova të shoh se klientët e mi meshkuj shpesh kanë rrjete sociale dhe sisteme më të vogla mbështetëse sesa klientët e mi femra. Ata kishin më pak njerëz për t’u drejtuar kur jeta bëhej e vështirë. Edhe ndër më të shoqet mes tyre, kishte një rrymë vetmie, diçka që do të zbriste edhe më shumë nëse do të ishin beqarë.
Duket kundërintuitive se sa më shumë bota digjitale na ka lidhur, aq më të vetmuar jemi bërë. Duke folur statistikisht, ne jemi bërë më të vetmuar me kalimin e kohës dhe themi se kemi më pak miqësi të ngushta se kurrë më parë. Ne jemi qenie sociale dhe këto rënie në marrëdhëniet ndërpersonale ndikojnë në shëndetin tonë.
Përveç efekteve negative në shëndetin mendor, Qendrat për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve raportojnë se ata që janë të vetmuar janë në rrezik më të madh të demencës, dështimit të zemrës ose goditjes në tru, madje edhe vdekjes së parakohshme.
Meshkujt shpesh thonë se kanë më pak miq dhe lidhje shoqërore ku mund të mbështeten, dhe 15% thonë se nuk kanë fare miq të ngushtë.
Megjithatë, kur merren në pyetje, burrat shpesh raportojnë se dëshirojnë marrëdhënie më të kënaqshme. Çfarë i pengon meshkujt të kenë këto lloj marrëdhëniesh kur kjo është një nevojë kaq themelore? Një pjesë e problemit qëndron tek rregullat e pashkruara që u jepen meshkujve në fëmijëri.
Sidomos në Perëndim, burrave u mësohet se mund të bëjnë gjithçka vetë pa ndihmë. Ata janë ujqër të vetmuar, që bëjnë rrugën e tyre nëpër shkretëtirë. Në marrëdhëniet me burra të tjerë, ata mbajnë distancën e tyre, në mënyrë stereotipe flasin vetëm për sport, ose gjueti ose birrë. Si mjet i fundit, burrat supozojnë se duhet të flasin për punën, temën që dominon botën e tyre dhe ndjenjën e tyre të vetëvlerësimit.
Nën këtë fasadë ndihet thellë mungesa e lejes për të qenë autentike dhe për të treguar botën e brendshme komplekse në të cilën jetojnë. Kjo mungesë leje mund të brendësohet aq shumë saqë burrat i mbyllin plotësisht emocionet e tyre, duke i fshehur ato nga të tjerët dhe madje edhe nga vetja.
Shprehja emocionale mund të bëhet aq e huaj sa burrat mund ta shmangin atë në mënyrë aktive me të tjerët. Dhe vetëm të dëshmosh derdhjen e emocioneve të burrave të tjerë bëhet e pakëndshme. Ata mund të distancohen si një formë e vetë-mbrojtjes, e cila vetëm zgjat izolimin dhe vetminë.
Cenueshmëria është filli i përbashkët i gjithë kësaj dhe mbështet murin e padukshëm që njerëzit shpesh ndiejnë mes tyre. Vulnerabiliteti vjen nga latinishtja vulnerare, që do të thotë “të plagosësh”. Cenueshmëria krijon potencialin për t’u plagosur, një përvojë emocionale që zbulon pjesët tona që mund të lëndohen. Ky ekspozim mund të jetë i pakëndshëm, madje torturues, duke pasur parasysh besimin e rrënjosur thellë të shumë burrave se duhet të shmangin ndjenjën e dobët. Megjithatë, ta bësh veten të pambrojtur është e vetmja mënyrë se si burrat mund të gjejnë vërtet një ndjenjë lidhjeje dhe ndjenjën e të qenit të parë nga të tjerët.
Nuk është thjesht një përvojë e brendshme – kultura jonë mund të jetë armiqësore ndaj burrave që tregojnë emocionet e tyre, veçanërisht nëse ato emocione perceptohen si “të buta” ose “të dobëta”. Edhe kur burrat inkurajohen të lidhen me emocionet e tyre, marrja e ndjenjave të tyre të frikës, ankthit ose trishtimit mund të jetë e ftohtë, për të thënë të paktën.
Kjo i vendos meshkujt në një pozitë të pamundur: ata dëshirojnë lidhje, dashuri dhe miqësi, dhe në mënyrë që ta arrijnë atë lidhje dhe të ndihen të parë me të vërtetë, ata duhet të jenë të pambrojtur. Megjithatë, cenueshmëria është një rrezik emocional dhe shumë burra ndëshkohen për marrjen e këtij rreziku.
Çfarë mund të bëjnë meshkujt
Nevoja për t’u lidhur dhe për t’u përkitur është e panegociueshme. Ne duhet të gjejmë rrugën përmes baltës së frikës dhe dyshimit. Dobësia mund të jetë e pakëndshme, por është gjithashtu e sinqertë, dhe të tregojmë veten tonë autentike është mënyra e vetme për të gjetur një ndjenjë të lidhjes së vërtetë me të tjerët.
Besimi është e vetmja dritë udhëzuese për burrat. I përcaktuar përafërsisht, besimi është ajo ndjenjë e padukshme e afërsisë që vjen kur dikush tregon se kujdeset dhe mund të respektojë dhe pranojë cenueshmërinë tonë. Siç thotë shpesh autori Brene Brown, ata kanë fituar të drejtën për të dëgjuar historinë tonë.
Identifikoni njerëzit që tashmë kanë fituar besim
Me siguri ka njerëz që tashmë kanë fituar besimin tuaj. Mund të mos jetë një listë e gjatë, dhe kjo është në rregull. Marrëdhëniet e thella dhe të besueshme nuk ndërtohen vetëm me askënd.
Disa cilësi për të kërkuar tek ata që janë të besueshëm (dhe cilësi që do të dëshironi të zhvilloni në mënyrë që të fitoni besimin e të tjerëve):
– Ndershmëri, por pa gjykim
– Durim
– Mund të dëgjojë me ndershmëri
– Konsistenca dhe besueshmëria
Kërkoni momente për t’u lidhur
Bëjeni një qëllim që të kaloni kohë me njerëzit që keni identifikuar. Tregoni se jeni investuar në marrëdhënie duke i telefonuar ose duke i kërkuar për kafe.
Merrni rreziqe emocionale në rritje
Kur lidheni me këta njerëz, rrezikoni të ndani më shumë se zakonisht për veten tuaj. Mos u shqetësoni se si e thoni atë. Pjesa e rëndësishme është ta lejoni atë person të shohë më shumë se kush jeni nën sipërfaqe. Nëse shfaqen emocione, merrni frymë dhe lërini të shfaqen.
Hapni hap pas hapi
Besimi ndërtohet nëpërmjet vetë-zbulimit gradual dhe të ndash më shumë nuk do të thotë gjithmonë se marrëdhënia do të ndërtohet më shpejt. Filloni gradualisht, hap pas hapi, tullë pas tullë. Dhimbja “e tepruar” nuk është njësoj si të tregosh cenueshmërinë tënde dhe nuk çon në krijimin e një lidhjeje reale. Kur hapeni, mendoni nëse jeni duke folur me personin apo duke folur me të. Biseda është menduar të jetë e dyanshme.
Jini të pranishëm dhe rifitoni besimin
Lini hapësirë që personi tjetër të hapet. Dëgjo për të kuptuar, jo për t’u përgjigjur. Përdorni gjuhën e trupit që tregon se jeni të pranishëm: përballë tyre, krahët e pakryqëzuara, kontakt të mirë me sy dhe frymëmarrje të qëndrueshme. Nëse hapen dhe ndajnë diçka të dhimbshme ose të vështirë, merrni frymë dhe ecni me ta në atë shqetësim. Mbajtja e asaj hapësire për ta është një mënyrë e fuqishme për të ndërtuar besim dhe lidhje.
Merrni frymë
Ndonjëherë, pas marrjes së këtyre rreziqeve emocionale, ne mund të largohemi duke u ndjerë si, “Epo, ndoshta kam ndarë shumë”. Kjo është një ndjenjë normale pasi ndani diçka të pambrojtur. Është si një stërvitje e mirë, duke e lënë muskulin tonë të prekshëm me pak dhimbje. Merrni frymë me qetësi dhe lëreni të kalojë ndjenja. Cenueshmëria është një akt guximi dhe ju do të jeni më të fortë për shkak të tij”.
