Ne nuk duhet të ecim pas dikujt që na sheh duke ardhur dhe na shmang. Nuk duhet të qëndrojmë prapa kur të tjerët tashmë e dinë se ku jemi, e dinë qëllimin tonë për të ecur në rrugën e tyre dhe nuk na lënë hapësirë. Jo. Ne duhet t’i japim vetes një shans dhe të kemi parasysh frazën e mëposhtme: ata që na duan do të na kërkojnë.
Vrapimi pas njerëzve që na injorojnë na helmon. Ata që na duan do të na kërkojnë; ata që nuk na duan nuk duhet të jenë pranë nesh.
Dashuria nuk mund të lutet dhe mosinteresimi nuk duhet të jetë shkak vuajtjesh. Është koha të ringjalleni, ta doni veten dhe të punoni për dinjitetin tuaj.
Dashuria nuk flet të njëjtën gjuhë si egoizmi dhe indiferenca. Është i sinqertë, neutral, miqësor, i ndërsjellë; Ti e njeh interesin vetëm kur kërkon përfitimin e përbashkët, kur kërkon të ujitësh pemën tënde dhe të rritesh. Sot të lirova. Unë harroj frikën time. Unë kam filluar të vlerësoj veten. Unë jam duke ecur përpara sot. Sot pushoj së prituri për ty… Sepse nga sot ata që më duan do të duhet të më kërkojnë, sepse nuk kam më ndërmend të zvarritem.
Duke tradhtuar vetëvlerësimin dhe mirëqenien emocionale
Lutja për thërrime kujdesi dhe dashurie lë një gjurmë të pashlyeshme në vetëvlerësimin dhe mirëqenien tonë emocionale. Të qenit të injoruar na bën të ndihemi të vegjël, të parëndësishëm dhe të pambrojtur.
Kësaj i shtohet edhe pafuqia, zhgënjimi dhe zemërimi për të mos arritur marrëdhënien që do të donim të kishim me personin që injoron praninë tonë dhe nënvlerëson interesin tonë.
Vetë-koncepti ynë dëmtohet plotësisht kur kjo ndodh. Ndjenja në këtë mënyrë na bën të paaftë të mbajmë një qëndrim korrekt ndaj vetes.
Rivendosja e asaj që koha dhe indiferenca e të tjerëve kanë minuar nuk është një detyrë e lehtë. Të bashkojmë pjesët tona kërkon krenari, guxim dhe njëfarë egoizmi të shëndetshëm, i cili nuk është gjë tjetër veçse të fillojmë të kujdesemi për veten mbi të gjitha.
Mos kërko, le të të gjejnë
Le të fillojmë të kërkojmë veten dhe le të gjejmë veten. Vrapimi pas njerëzve që na injorojnë na helmon. Ata që na duan do të na kërkojnë; ata që nuk na duan thjesht nuk duhet të jenë pranë nesh.
A dini për fillimin e fluturimit? Epo, tani është koha ta vini në praktikë, të hapni krahët dhe të fluturoni përsëri. Pra, merrni frenat e jetës suaj dhe rrethohuni me njerëz që nuk i pëlqejnë lutjet, që nuk mbyten dhe që nuk ushqehen me egoizëm.
Kërkesat e zemrës egoiste shënojnë rrugën tonë. Duhet të përpiqemi të heqim sa më shpejt gurët që na kanë hyrë në këpucë.
Nuk mund (dhe nuk duhet) t’i shpëtojmë dëmit të bërë tashmë dhe vuajtjes që na ka shkaktuar të kuptuarit se dikush nuk na donte në jetën e tij.
Mbrojtja e vetëvlerësimit: ata që na duan do të na kërkojnë
Për të rivendosur vetëvlerësimin tonë dhe perceptimin e saktë të vlerës dhe individualitetit tonë, ne duhet të kujdesemi për veten dhe të marrim frenat e jetës sonë.
Heqja dorë e asaj që nuk na bën të ndihemi mirë sjell gjithmonë erëra të reja dhe të mira në jetën tonë. Pak nga pak do të rizbulojmë se ne kemi nevojë vetëm për të jetuar, se ne jemi të vetmit njerëz thelbësor në jetën tonë dhe se meritojmë të kemi pranë nesh vetëm ata që vlerësojnë shoqërinë tonë.
Nëse dikush nuk i kushton një minutë të jetës së tij dhe megjithatë ka një mijë kërkesa, është koha për të thënë lamtumirë. Është koha për të pohuar veten.
