Marrëdhëniet ndërpersonale janë një burim i madh kënaqësie dhe lumturie, por ato janë gjithashtu shkaku kryesor i pakënaqësisë. Nuk duhet të habitemi nga fakti se të gjitha fenomenet dhe situatat kanë dy anë, zakonisht kundërshtuese. Kështu, një nga çelësat e lumturisë është të mësojmë të injorojmë fjalët, qëndrimet dhe sjelljet e shumë njerëzve.
Në fakt, ka raste kur injorimi është një çështje e shëndetit mendor, sepse ka qëndrime që mund të na destabilizojnë ose pengojnë deri në pikën që na pengojnë të ecim përpara dhe të arrijmë potencialin tonë. Duke kuptuar se ne po ushqejmë marrëdhënie toksike, në të cilat ne vetë jemi viktimat kryesore, është hapi i parë për t’u çliruar nga rrjeti në të cilin kemi rënë.
Injorimi është një art
Thuhet se një herë, një njeri iu afrua Budës dhe, pa thënë asnjë fjalë, e pështyu në fytyrë. Dishepujt e tij u zemëruan.
Ananda, dishepulli më i afërt, e pyeti Budën:
– Më jepni leje për t’i dhënë këtij njeriu atë që meriton!
Buda e fshiu veten me qetësi dhe iu përgjigj:
– Jo. Do të flas me të.
Dhe, duke bashkuar pëllëmbët e duarve me nderim, i tha atij njeriu:
– Faleminderit. Me gjestin tuaj më lejove të shihja se zemërimi më la. Unë jam jashtëzakonisht mirënjohës. Gjesti juaj ka treguar gjithashtu se Ananda dhe dishepujt e tjerë ende mund të sulmohen nga zemërimi. Faleminderit! Të jemi shumë mirënjohës!
Natyrisht, njeriu nuk po e besonte atë që po dëgjonte dhe ndihej i shqetësuar.
Kjo histori na tregon se çfarë do të thotë të injorojmë, një fjalë që shpesh ka një domethënie negative dhe mund të na bëjë të ndihemi “njerëz të këqij” për të injoruar të tjerët.
Injorimi thjesht do të thotë të mos lejosh fjalë, qëndrime dhe sjellje të dëmshme të të tjerëve për të ndikuar në gjendjen tonë emocionale. Nuk është e nevojshme të përdorim dhunë ose agresion, mjafton të krijojmë një zarf mbrojtës rreth nesh.
Bëhet fjalë për të mësuar të shpërfillësh njerëz të caktuar në kohë të caktuara dhe nuk është e nevojshme të largohesh prej tyre, pasi të gjithë kemi dritë dhe hije. Injorimi nuk është një formë e hakmarrjes ose një mënyrë për ta bërë tjetrin të ndjehet inferior, është vetëm një mënyrë për të na mbrojtur.
3 situata që duhet të mësoni t’i injoroni
Kritikat shkatërruese. Kur kritika nuk ka për qëllim të na ndihmojë të përmirësohemi, por vetëm për të na dekurajuar dhe për të na bërë të ndiheni inferior, ne duhet t’i shpërfillim ato. Mos lejoni që të tjerët t’ju gjykojnë juve pa e vënë veten në këpucët tuaja, dhe mos lejoni që kritikat e tyre të dëmtojnë ty.
Veprimet e këqija. Nëse një person sillet keq me ju, mos lejoni që sjellja e tij të ndryshojë gjendjen tuaj psikologjike, sepse atëherë ai do të ketë arritur qëllimin e tij. Nëse vëreni një veprim të keq, shqyrtoni pritjet tuaja rreth atij personi dhe vazhdoni më tej.
Manipulimet. Disa njerëz do të përpiqen t’ju kontrollojnë përmes manipulimit emocional. Është e rëndësishme që të jeni të vetëdijshëm për të dhe të mësoni të shmangni komentet që përdorin ndjenjën tuaj të përgjegjësisë, fajit apo dashurisë, që ju bëjnë të merrni vendime të cilat në një situatat tjetër nuk do ti ndërmerrnit. Kur mësoni të injoroni këto komente, bëheni me të vërtetë të lirë të vendosni për çdo hap në jetën tuaj.
Ndërtoni mburojën tuaj me “Pranimin radikal”
Ne jemi kaq të përdorur për të reaguar, pasi ne zemërohemi spontanisht kur dikush bën keq ose na vjen keq kur kritikohet. Në realitet, këto reagime janë normale, nuk duhet të pretendojmë të jemi si Buda, problemi është kur ato zgjasin më shumë se sa duhet dhe përfundojnë duke na dëmtuar.
Të mësoni të injoroni është një proces që kërkon shumë përgatitje dhe një ndryshim të thellë të qëndrimit. Megjithëse mund të duket një kontradiktë, injorimi në mënyrë efektive nuk nënkupton mbylljen në vetvete, por krejt të kundërtën: të qenit plotësisht të hapur me botën. Një teknikë shumë e thjeshtë dhe e fuqishme për ta bërë këtë është “pranimi radikal”.
Kjo teknikë është pjesë e terapisë dialektike-sjellëse, e zhvilluar nga psikologu Marsha M. Linehan i Universitetit të Uashingtonit, e cila përqendrohet në rregullimin emocional duke rritur aftësitë si toleranca e ankthit dhe ndërgjegjësimit të plotë dhe kështu ka rrënjët e saj në filozofinë budiste.
Pranimi radikal do të thotë të pranosh plotësisht diçka, pa gjykuar. Në praktikë, shumë nga gjërat që thonë të tjerët na shqetësojnë sepse nuk i përmbushin pritjet tona, qëndrimet apo sjelljet. Ky refuzim është flaka që nxit frustrimin, zemërimin, urrejtjen ose trishtimin.
Kur praktikohet pranimi radikal, ajo që ka ndodhur thjesht është supozuar, pa hyrë në gjykime të vlerës. Supozimi i distancës psikologjike krijon një mburojë rreth nesh që na jep mundësinë të reagojmë, për situata të caktuara, në mënyrë të tillë që të mos dëmtojmë emocionalisht.
