I fshehur në një tualet të pandriçuar, më kujtohet tmerri i shikimit të “The Shining” si adoleshent. Duke pirë cigaren time elektronike për të qetësuar nervat, kthehem përsëri në korridorin e pafund, të mbuluar me tapet dhe pyes veten pse turizmi rumun promovon kështjellën “Drakula” në Transilvani. Vlad Shpuesi, i cili frymëzoi romanin e Bram Stokerit, nuk jetoi kurrë atje. Në vend të kësaj, tmerret e vërteta qëndrojnë në Pallatin e Parlamentit në Bukuresht, i urdhëruar nga Nikolae Çaushesku 40 vjet më parë.
Në vitin 1989, pashë për herë të parë një trup të pajetë në faqen e parë të “Daily Mirror” të gjyshes sime, të Nikolae Çausheskut. Ky imazh dhe historitë e regjimit të tij represiv më përndiqnin. Sot po eksploroj Pallatin e Parlamentit, një ndërtesë e zhytur në legjenda urbane, me udhërrëfyesen time Lidian. Ndërsa lundrojmë në kontrollet e sigurisë, Lidia hedh poshtë mitet, siç është pretendimi për një tavan të hapshëm qelqi për helikopterët.
Pallati, ndërtesa e tretë administrative më e madhe në botë, mishëron fantazinë distopike. Në vitin 1984, lagje të tëra të Bukureshtit u shkatërruan për t’i hapur rrugë kësaj strukture kolosale, e ndërtuar me materiale të marra nga tiranë si Mobutu dhe Ajatollahu. Me vdekjen e Çausheskut, ai ishte shtatë herë më i madh se Versaja dhe Pallati Bakingam do të futej në parkingun e tij nëntokësor.
Kryeneçësia dhe megalomania e Çausheskut janë evidente në pallat, i cili konsumoi rreth 30% të buxhetit kombëtar. Ai dhe gruaja e tij Elena ishin të përfshirë së tepërmi në projektimin e saj, duke favorizuar arkitekturën fashisto-brutaliste. Shumë banorëve iu dhanë vetëm gjashtë orë kohë për të liruar shtëpitë e tyre. Brendësia e pallatit, një përzierje e mrekullueshme e paneleve rumune të qershisë dhe gështenjës dhe kolonave të mermerit iranian, është e mahnitshme. Edhe Lidia pranon se nuk i ka parë të gjitha dhomat e saj, pavarësisht se punon atje për 20 vjet.
Dekori i çuditshëm i pallatit tregon pashijen e diktatorit. Planet për ta kthyer në një kazino në vitet 1990 pasqyrojnë natyrën e tij të dukshme dhe vazhdojnë thashethemet se Donald Trump dikur mendonte ta blinte atë. Lidia këmbëngul se ndërtesa është plotësisht e shfrytëzuar, megjithëse sot ndihet bosh teksa kalojmë pranë një roje sigurie që dremit.
Duke ecur nëpër dhoma, secila më pompoze se e para, ndihem i sëmurë fizikisht. Materialet madhështore të pafundme dhe njohuritë e vuajtjeve të duruara për të krijuar këtë monstruozitet janë të jashtëzakonshme. Nxitoj të shkoj në një banjë për të qetësuar veten.
Pavarësisht terrorit, unë jam i magjepsur nga kjo strukturë. Pallati, i pa përfunduar deri në datën e planifikuar të hapjes në vitin 1990, e pati jetën më të gjatë se Çausheskët, të cilët u ekzekutuan para përfundimit të tij. Për një kohë të shkurtër u mendua të shembej, por u shpëtua nga kostot. Tani, në mënyrë ironike simbolizon demokracinë rumune, megjithëse fantazmat e sundimit despotik të Çausheskut qëndrojnë në korridoret e saj.
Pas turneut, unë eci nëpër qytetin e vjetër të Bukureshtit, plot me të rinj rumunë që shijojnë jetën. Në restorante si Blank, që shërbejnë kuzhinë ndërkombëtare dhe verëra rumune, qyteti duket i gjallë dhe i larguar nga e shkuara e tij e errët. Megjithatë, siç shpjegon Diana, një kameriere 35-vjeçare, trashëgimia e Çausheskut vazhdon. Kur ishte fëmijë, asaj i thoshin se Elena Çaushesku do të vinte për të nëse do të sillej keq, një kujtesë se përbindëshat e vërtetë në historinë e Rumanisë janë shumë më të frikshëm se çdo mit i Drakulës.
Për rumunët, fantazma e Çausheskut dhe pallatit të tyre kolosal është një prani e fortë, shumë më reale dhe e frikshme se legjendat e Transilvanisë./ The Telegraph-Syri.net
