Në këtë epokë ku konformizmi i verbër dhe entuziazmi nacionalist po rifitojnë forcë dhe vrull, historia e August Landmesser dallohet nga një gjest i thjeshtë, një gjest i thjeshtë, refuzimi. I lindur në vitin 1910, Landmesser nuk ishte i destinuar të hynte në librat e historisë. E megjithatë, akti i tij i kundërshtimit u bë simbol i rezistencës së heshtur.
I punësuar në kantieret e Hamburgut, Landmesser iu bashkua Partisë Naziste në 1931, duke shpresuar se kjo do të përmirësonte perspektivat e tij të punësimit. Por besnikëria e tij testohet shpejt kur takon Irma Eckler, një grua hebreje. Dashuria mes tyre, e ndaluar nga ligjet racore naziste, e shndërroi jetën e tij në një sërë konfliktesh me pushtetarët dhe në vitin 1935 u përjashtua nga partia për Rassenschande , ” turp racor ” në gjermanisht.
Qindra punëtorë japin përshëndetjen naziste, të gjithë përveç njërit.
Më 13 qershor 1936, gjatë nisjes së një luftanijeje në prani të Hitlerit, një fotografi përjetësoi momentin kur qindra punëtorë dhanë përshëndetjen naziste. Të gjithë përveç një: August Landmesser. I palëvizshëm, me krahë të kryqëzuar, ai ende nuk e di, por ky gjest, në dukje banal, do të marrë një dimension kolosal përballë valës së krahëve të shtrirë.
Kjo rezistencë e matur nuk kalon pa u vënë re dhe problemet përshpejtohen për Landmesser. Nga viti 1937, ai u arrestua disa herë dhe u dërgua në një kamp pune deri në vitin 1941. I konsideruar ” i padenjë për shërbimin e armatosur”, ai u regjistrua në një njësi penale ku humbi jetën në Kroaci në vitin 1944.
Gruaja e tij Irma u deportua dhe u ekzekutua në dhomën e gazit në Bernburg ndërsa ajo ishte në kampin Ravensbrück.
U deshën pothuajse 50 vjet dhe publikimi i fotos ikonë në Die Zeit në fillim të viteve 1990 që Ai që tha Jo, i quajtur sipas një romani të frymëzuar nga historia e tij, të bëhej simbol i jokonformizmit.
/rtsh.al/
