Shumica e njerëzve nuk mendojnë se çfarë ndodh në trurin e tyre kur janë të dashuruar. Gjithçka lidhet me zemrën, kështu keni menduar deri tani, apo jo? Kupidi i famshëm nuk e qëllon trurin me shigjetën e tij në ditën e Shën Valentinit – ai e drejton atë drejt zemrës! Dhe gjithçka që ndodh kur je i dashuruar, siç ndodh që zemra të rrahë më shpejt dhe vetëm pamja e atij personi të merr frymën, mund të përshkruhet vetëm si një lëmsh i madh me ndjenja të mira.
Të qenit i dashuruar lidhet më shumë me trurin sesa me zemrën! Sigurisht, ne të gjithë e dimë që zemra fizike pompon gjak dhe dërgon oksigjen dhe lëndë ushqyese rreth trupit. Por truri është vendi ku gjithçka fillon; emocionet tona, ndjenjat tona dhe po, edhe sa shpejt biem në dashuri. Të gjitha emocionet që ndiejmë vijnë nga sistemi limbik, i cili lidhet me funksionet ekzekutive si: logjika, gjykimi, arsyetimi dhe kontrolli i impulseve. Kështu që, kur biem në dashuri, rrjedha e gjakut rritet në qendrën e kënaqësisë në tru. Në të njëjtën kohë, ka një shpërthim të hormoneve që shkaktojnë reagime specifike fizike dhe emocionale tek të gjithë ne.
Sigurisht, dashuria manifestohet në zemër dhe është e lehtë ta tregojmë atë kur jemi të dashuruar, por është truri ynë që bën që zemra të reagojë në këtë mënyrë.
Ekzistojnë hormone që prodhohen nga truri që shkencëtarët zakonisht i përmendin se rriten ose ulen kur dikush bie në dashuri: dopamina, noradrenalina dhe serotonina.
Dopamina dhe adrenalina rriten kur dy njerëz bien në dashuri. Dopamina krijon ndjenjat euforike, ndërsa adrenalina dhe norepinefrina çojnë në rrahje të shpejta të zemrës, shqetësim dhe përqendrim të përgjithshëm te personi që duam. Dashuria, gjithashtu ul nivelet e serotoninës, gjë që është një arsye e madhe për teorinë “dashuria është e verbër”. Me fjalë të tjera, në fillimet e dashurisë, ne shohim vetëm atë që duam të shohim.
Dashuria mund të ndihet në zemër, por fillon në tru dhe është ky organ i ndërlikuar që na bën të përjetojmë ndjenjat e mrekullueshme dhe shpeshherë, të paharrueshme.
