Puthja e parë, fluturat në stomak, fjala e parë “Të dua”. Sa kujtime të bukura, fragmente kujtese që mbeten të gdhendura në zemrat dhe mendjet tona. A keni menduar ndonjëherë pse thuhet se dashuria e parë nuk harrohet kurrë? Ka shumë arsye që na bëjnë të kujtojmë zakonisht përvojën tonë të parë emocionale me dashuri, edhe nëse ajo mund të mos ketë përfunduar në mënyrën më të mirë.
Ne jemi krijuar nga kujtime, të cilat na përkasin neve dhe ndonjëherë na përcaktojnë në sjellje, në karakter, në mënyrën se si lidhemi me të tjerët. Ka kujtime që zbehen gradualisht me kalimin e kohës dhe të tjera që mbeten aty për të na kujtuar se çfarë ishte. Shpesh herë i përkasin kësaj kategorie, si për shembull dashuria e parë: kujtimi i të dashurit të parë apo të dashurës së parë shpesh mbetet i fiksuar në kujtesë për një kohë të gjatë, praktikisht përgjithmonë.
Ka shumë arsye:
-Për herë të parë kemi përjetuar dashurinë dhe kujtimi që mbajmë për të në zemrat tona është i ëmbël dhe i bukur. Dhe ne na pëlqen të përkëdhelemi me këtë ndjenjë.
-Kujtojmë me kënaqësi përvojën e parë të re e cila në fakt hapi një botë për ne.
-Është e pamundur të harrojmë të dashurin ose të dashurën e parë, sepse pikërisht në momentin që vendosëm të hapnim zemrën tonë, diçka klikoi në trurin tonë që na lejoi të krijonim vend për një lloj të ri dashurie në jetën tonë.
-Për më tepër, në mendjen tonë dashuria e parë është gjithmonë e mbështjellë me një romantizëm që, sipas parametrave tanë, nuk do të mund ta rijetojmë kurrë, duke e bërë atë marrëdhënie një histori të pashlyeshme në zemrën tonë.
Dashuria e parë nuk mund të jetë kurrë si të tjerat, pikërisht sepse ishte hera e parë që kuptuam se sa e bukur është dashuria dhe mund të na ndryshojë jetën për mirë. Sepse ishte “ne”-ja jonë e parë, që mund të jetë ndjekur nga shumë të tjerë: por dashuria e parë do të mbetet gjithmonë e veçantë dhe unike, ndryshe nga të gjitha të tjerat pikërisht sepse ishte e para.
