Shkencëtarët kanë deshifruar një skicë 417-vjeçare nga astronomi legjendar Johannes Kepler, duke hedhur dritë mbi një mister të madh në shkencën diellore. Skica, e keqinterpretuar fillimisht nga Kepleri si një tranzit i Mërkurit, në fakt përshkruan njollat e diellit të vëzhguara në vitin 1607. Ky zbulim ofron të dhëna të vlefshme për të kuptuar minimumin e madh diellor të Diellit, sidomos minimumin Maunder (1645-1715), një periudhë e aktivitetit diellor jashtëzakonisht të ulët.
Ciklet diellore, të cilat zgjasin rreth 11 vjet, ndikojnë në njollat e diellit, shpërthimte diellore dhe fushat magnetike. Për të zbuluar misterin e minimumit Maunder, shkencëtarëve u duheshin të dhëna para vitit 1645, të cilat kanë qenë të pakta për shkak të disponueshmërisë së kufizuar të vëzhgimeve teleskopike. Por skica e njollave diellore të Keplerit i paraprin këtyre regjistrimeve teleskopike dhe ofron njohuri thelbësore.
Studiuesit nga Universiteti Nagoya interpretuan sërish vëzhgimet e Keplerit, duke ngushtuar kohën dhe duke rindërtuar tiparet e sipërfaqes së Diellit. Analiza e tyre sugjeron se skica e Keplerit shënon kalimin midis cikleve diellore -13 dhe -14, rreth viteve 1607-1610, duke treguar se Dielli shfaqi aktivitet tipik diellor gjatë kësaj periudhe.
Ky zbulim ndihmon në kontekstualizimin e ndryshimeve në sjelljen diellore që çojnë në minimumin Maunder, duke ofruar njohuri të reja në ciklet historike të Diellit. Regjistrimet e njollave diellore të Keplerit, vëzhgimet instrumentale më të vjetra të llojit të tyre, nënvizojnë kontributin e tij të jashtëzakonshëm shkencor pavarësisht kufizimeve teknologjike./Popular Mechanics – Syri.net
