Filmin “Pikë uji” apo “Waterdrop”, siç edhe do të prezantohet në Festivalet ndërkombëtare të Filmit me regjisor Robert Budinën dhe protagoniste aktoren Gresa Pallaska do të shfaqet para publikut shqiptar më 12 shtator në kinematë e Tiranës.
Gresa Pallaska në rolin e protagonistes Aidës në filmin “Waterdrop”!
Si ishte për ju kjo eksperiencë, ky rol, gjithë rrugëtimi drejt finalizimit?
Eksperienca e interpretimit të Aidës ka qenë vërtet e veçantë dhe sfiduese për mua si aktore. Rrugëtimi drejt finalizimit të këtij roli ka qenë intensiv dhe emocionues. Aida është një personazh kompleks – një grua e fortë në karrierë që përballet me një situatë të vështirë familjare. Për të hyrë në lëkurën e saj, m’u desh të zhytesha thellë në psikologjinë e një nëne të vendosur për të mbrojtur fëmijën e saj, pavarësisht kostove. Ky proces më ka pasuruar shumë si aktore dhe si njeri.
Çfarë ju tërhoqi si fillim kur erdhi propozimi, kur lexuat skenarin dhe çfarë zbuluat më tej rrugës drejt realizimit të këtij roli?
Fillimisht, më tërhoqi kompleksiteti i personazhit të Aidës dhe dilema morale me të cilën ajo përballet. Kur lexova skenarin, u magjepsa nga mënyra se si historia trajtonte çështje të rëndësishme shoqërore, duke i vendosur në kontekstin e një drame familjare intensive. Gjatë procesit të përgatitjes dhe xhirimit, zbulova nuanca të reja të personazhit dhe mësova shumë për dinamikat e pushtetit në shoqërinë tonë. Ky rol më dha mundësinë të eksploroj thellësitë e ndjenjave njerëzore në situata ekstreme.
Kur jeni në prag të premierës, prezantimit para audiencës, çfarë ndjesi keni? Çfarë pritshmërish keni në këtë rast?
Ndjehem e emocionuar dhe pak nervoze, siç ndodh gjithmonë para një premiere të rëndësishme. Ka një përzierje ndjenjash – krenari për punën e bërë, por edhe ankth për mënyrën se si do ta perceptojë publiku. Pritshmëritë e mia janë që filmi të prekë zemrat e njerëzve dhe të nxisë diskutime të rëndësishme në shoqëri.
Historia e filmit është fatkeqësisht një copë realiteti që ndodh rëndom në Shqipëri. Për ju ishte e panjohur apo edhe në Kosovë ka ngjarje të tilla?
Fatkeqësisht, çështjet që trajton filmi nuk janë të huaja as për Kosovën. Edhe pse kontekstet mund të ndryshojnë pak, problematika e korrupsionit, abuzimit të pushtetit dhe dilemave morale që lindin prej tyre janë të pranishme kudo në rajonin tonë. Ky universalitet i temës është një nga arsyet pse mendoj se filmi do të rezonojë me publikun e gjerë, jo vetëm në Shqipëri e Kosovë, por edhe më gjerë.
Sa i përket kastit dhe stafit të produksionit, i njihnit më parë, apo u njohët përmes këtij filmi? Krijoni marrëdhënie miqësore në set, apo puna është punë për ju?
Kisha patur rastin të njihja disa anëtarë të kastit dhe ekipit më parë, por shumë të tjerë i njoha gjatë këtij projekti. Atmosfera në set ishte shumë profesionale, por njëkohësisht miqësore dhe mbështetëse. Mendoj se është e rëndësishme të krijosh marrëdhënie të mira me kolegët, pasi kjo ndikon pozitivisht në performancën e të gjithëve. Megjithatë, gjithmonë ruaj një ekuilibër mes miqësisë dhe profesionalizmit.
Cila është mënyra që ju e përjetoni rolin në këtë film, si grua në karrierë? Sa larg mund të shkojë një prind për të mbrojtur fëmijën e tij?
Realizimi i rolit të Aidës ishte një udhëtim emocional intensiv. Si grua në karrierë, mund të identifikohesha me sfidat që has Aida, në balancimin e jetës profesionale me atë familjare. Megjithatë, dilema morale me të cilën përballet ajo, më bëri të reflektoj thellë mbi kufijtë e dashurisë prindërore. Pyetja, “Sa larg mund të shkojë një prind për të mbrojtur fëmijën e tij?”, është qendrore në film dhe nuk ka përgjigje të lehta. Përmes Aidës, eksploruam tensionin mes instinktit prindëror dhe përgjegjësisë morale./
