Trakët mbeten një nga qytetërimet e lashta më misterioze, të njohur për kulturën e tyre të luftëtarëve, punimet e ndërlikuara të metaleve dhe praktikat fetare. Me origjinë më shumë se 5000 vjet më parë në rajonin që tani përfshin Bullgarinë dhe pjesë të Rumanisë, Greqisë dhe Turqisë, trakët luajtën një rol të rëndësishëm në historinë e Europës Juglindore. Pavarësisht zbulimeve arkeologjike si thesari më i vjetër i artë në botë, i gjetur në Varna të Bullgarisë (që daton në 4600 para Krishtit), shumë gjëra rreth këtij qytetërimi mbeten enigmatike.
Trakët ishin një shoqëri komplekse e njohur për shpirtin e tyre luftarak, megjithatë kultura e tyre ishte shumë më tepër se thjesht aftësi ushtarake. Ata ishin artizanë dhe metalurgë shumë të aftë, duke krijuar bizhuteri, armë dhe vegla të rafinuara.
Praktikat e tyre fetare ishin thellësisht shpirtërore, që rrotulloheshin rreth adhurimit të perëndeshës së nënës dhe besimit në jetën e përtejme. Praktikat e varrimit trak, veçanërisht ato që lidhen me orfizmin, ofrojnë njohuri intriguese në pikëpamjet e tyre mbi vdekjen dhe pavdekësinë.
Një nga vendet më të famshme të lidhura me trakët është Lugina e Mbretërve Trakas në rajonin Kazanlak të Bullgarisë. Kjo zonë është vendi i më shumë se 500 tumave të varreve, duke shërbyer si një nekropol i madh për sundimtarët trakë. Varret, të cilat janë më të vogla se piramidat e Egjiptit, por në mënyrë të ngjashme simbolike, zbulojnë një kulturë të pasur të lidhur thellësisht me jetën e përtejme. Trakët besonin se vdekja shënonte fillimin e një jete të re, me shpirtin që udhëtonte për në banesën qiellore. Ata i pajisën të vdekurit e tyre me gjithçka që mund t’u nevojitej në botën tjetër, kuaj, armë dhe mallra të tjera.
Një nga zbulimet më domethënëse është varri i Seuthes III, një mbret trak i shekullit të pestë para Krishtit, i cili u varros me kalin dhe armët e tij në përputhje me besimet orfike. Një statujë bronzi e mbretit, e punuar në ngjashmërinë e tij, u vendos në varr për ta udhëhequr atë në jetën e përtejme. Ashtu si egjiptianët, trakët besonin në ringjalljen e shpirtit dhe zakonet e tyre të varrimit pasqyrojnë këtë besim. Objektet shpesh bëheshin të papërdorshme në këtë jetë, si për shembull duke thyer armët, në mënyrë që të mund të ‘ringjallen’ me të ndjerin në jetën e përtejme.
Në një praktikë edhe më të jashtëzakonshme, trakët shpesh sakrifikonin gruan e preferuar të një mbreti të vdekur, duke besuar se ajo do ta shoqëronte atë në jetën e përtejme. Përveç se një akt mizor, trakët e shihnin këtë si një nder dhe gratë thuhet se konkurronin për privilegjin e të zgjedhurit. Siç e përshkruante poeti grek Hesiodi, gruas së zgjedhur i pritej koka mbi varrin e burrit të saj dhe varrosej me të, ndërsa të tjerat përballeshin me poshtërim për moszgjedhjen.
Ndërsa është mësuar shumë për trakët përmes arkeologjisë, shumë mistere mbeten. Ata flisnin një gjuhë indo-europiane, por duke qenë se nuk zhvilluan alfabetin e tyre, gjuha e tyre është kryesisht e padeshifruar. Janë gjetur disa mbishkrime me karaktere greke dhe latine, duke ofruar të dhëna magjepsëse që një ditë mund të zbulojnë më shumë sekrete rreth kulturës së tyre.
Si përfundim, trakët ishin një popull, trashëgimia e të cilit shënohet nga kontributet e tyre në art, kulturë dhe spiritualitet. Ndërsa ne kemi zbuluar shumë rreth qytetërimit të tyre, gjuha e tyre, besimet dhe historia më e thellë ende janë të pakapshme për ne, duke i bërë ata një temë magjepsëse për kërkime dhe zbulime të vazhdueshme. / Ancient Origins – Syri.net
