Pak koncepte janë aq të ndërlikuara për t’u kuptuar dhe përvetësuar sa ai i përsosmërisë. Është një fjalë e mrekullueshme dhe që “shitet” shumë, por çfarë i referohet saktësisht? Cili është kuptimi i tij në jetën tonë? A është aspirata për përsosmëri e njëjtë me aspiratën për perfeksionin? A do të thotë të jesh më i miri apo të bësh gjërat më mirë çdo ditë?
Në realitet, kjo nuk është vetëm një pyetje operacionale ose e njohurive. Është shumë më tepër se kaq. Ajo përfshin një anë morale që përfshin arritjen e performancës më të mirë në rrethanat e dhëna, duke kërkuar përmirësim të vazhdueshëm. Për shumë, bëhet fjalë për rezultate të matshme, për të fituar aftësi, në realitet nuk pushon së qeni shumë më tepër: arrin një nivel shpirtëror, kënaqësie dhe zhvillimi personal.
Nuk është një akt, por një zakon
“Përsosmëria është një art i arritur përmes stërvitjes dhe zakonit. Ne nuk veprojmë mirë sepse kemi virtyt apo përsosmëri, por i kemi këto të dyja sepse kemi vepruar drejt. Ne jemi ajo që bëjmë vazhdimisht. Përsosmëria, pra, nuk është një akt, por një zakon.” -Aristoteli
Përsosmëria nuk është një nivel i vendosur ose konsensual i cilësisë ose perfeksionizmit. Është një dinamikë që ndryshon vazhdimisht, e cila ndërtohet me atë që bëjmë çdo ditë . Nuk ka të bëjë me të qenit perfekt në diçka – një aspiratë krejtësisht e respektueshme – por të bësh gjërat në mënyrën më të mirë të mundshme çdo herë.
Përpjekja për të arritur përsosmërinë në atë që bëjmë kërkon përkushtim dhe pasion. Nxitje dhe përkushtim për t’i bërë gjërat mirë, duke bërë përpjekje për të arritur rezultate të shkëlqyera.
Është një punë e përditshme
Kërkimi i përsosmërisë nuk ndalet, nuk lejon pauza, nuk lejon përjashtime. Kërkon punë të përditshme, sepse bazohet në vlerat tona, ato që na testojnë çdo ditë, ato që shohim në çdo gjë që bëjmë dhe që na ndodh. Nëse diçka është e rëndësishme për ne, idealja është që ta punojmë çdo ditë, pa përjashtime. Në shumë raste, motivimi për të arritur performancën optimale ushqehet nga një mendim: ekziston mundësia për të parë ndryshimin. Kjo do të thotë, ekziston një distancë e rëndësishme midis asaj që do të mund të bënim me përpjekje minimale dhe asaj që do të ishim në gjendje të bënim me përkushtim më të madh.
“Nuk ka gëzim që zgjat në rastin e një pune të tillë, të një pune, të çdo pune. Sepse gjithmonë duhet të shkosh diku tjetër. Duhet të vishesh sërish për të shkuar në një udhëtim. (…) Duhet të trokasësh në derën e përsosmërisë, është një punë e përditshme.”-Arnaldo Calveyra
Kënaqësia për t’i bërë gjërat mirë
Bastet për përsosmërinë në punë janë një nga mënyrat më të mira për t’u argëtuar . Një qëndrim pune në përputhje me këtë aspiratë jo vetëm që lejon rezultate të mira, por edhe pasuron ata që e ruajnë atë, personalisht dhe profesionalisht. Kur e dimë se po bëjmë diçka mirë, ndjenja e kënaqësisë që mund të shoqërojë aktivitetin shumëfishohet. Dhe sa më shumë ta bëjmë atë, aq më të mira janë rezultatet dhe aq më shumë përforcime marrim.
“Sekreti i gëzimit në punën e dikujt gjendet në një fjalë – përsosmëri. Të dish të bësh diçka mirë do të thotë të shijosh atë.” -Perl Buck
Është një kërkim i vazhdueshëm
Po flasim për një proces që rrallë përfundon për sa kohë ka mundësi ndërhyrjeje. Ndërsa ne përpiqemi për përsosmëri, shpirti ynë mbetet disi i ri, i emocionuar, aktiv. Ne gjithmonë mund të përmirësohemi, në të gjitha fushat e jetës personale dhe profesionale. Lartësia e lartë e këtij shiriti personal është rrjedhimisht rezultat i një shqetësimi për të përmirësuar performancën, për të optimizuar rezultatet me burimet në dispozicion. Është një shprehje e jashtme e integritetit të brendshëm, pasionit dhe ndjenjës së fortë për të bërë një ndryshim të vërtetë. Në çdo punë që bëjmë ne kemi mundësinë të përvetësojmë këtë qëndrim . Aftësitë dhe aftësitë tona ose burimet ose informacioni që kemi mund të jenë kufizime, por zakonisht kemi edhe një diferencë të mirë veprimi. Këtu mbi të gjitha hyn në lojë pasioni dhe përkushtimi. “Për mua, jam në kërkim të përsosmërisë. Nuk kam kohë të plakem”.- Will Eisner
Njohja vjen së bashku me të
Shumë njerëz luftojnë për t’u njohur, por jo të gjithë e bëjnë atë në mënyrën e duhur. Në realitet, arritja e njohjes përmes përsosmërisë është mënyra më fisnike për ta bërë këtë. Megjithatë, për ata që kanë marrë një njohje të tillë zakonisht nuk është aq e rëndësishme sa rezultati optimal. Nga ana tjetër, nëse nuk synoni përsosmërinë, është e vështirë ta arrini atë. Dhe kjo do të thotë të veprosh me përsosmëri, duke dhënë gjithmonë më të mirën nga vetja. Edhe nëse duket se përsosmëria është larg, në realitet interesi dhe përpjekja janë më të vlefshme. Sepse fakti i thjeshtë i dëshirës së diçkaje dhe veprimit në përputhje me rrethanat tashmë na bën të përparojmë drejt arritjes së saj. “Nëse shkoni nëpër botë duke kërkuar përsosmëri, do të gjeni përsosmëri; nëse shkoni nëpër botë duke kërkuar probleme, do të gjeni probleme. Ose, siç thotë fjala e urtë arabe: vlera e një copë buke do të varet nga fakti nëse jeni i uritur apo jo. -John Grinder
Përfitoni nga çdo mundësi e vogël
“[…] Është e vështirë të arrihen qëllimet duke ecur me një ritëm shumë të ngadaltë. Fituesit përfitojnë nga mundësitë dhe i formësojnë ato. Ata jetojnë çdo ditë të fiksuar pas mundësive të mrekullueshme, të bindur se e vetmja gjë që nuk kursen askënd është koha. ”-Tony Robbins
Zgjedhja e këtij qëndrimi nënkupton një investim besimi, duke i dhënë mundësinë aftësisë për të parë/identifikuar një mundësi për t’u përmirësuar; ai përfshin ecjen përpara dhe kërkimin e mënyrave për të përmirësuar çdo detaj. Është veprim, jo vëzhgim apo reflektim, megjithëse ky i fundit mund të jetë një pikënisje. Nga ana tjetër, zgjedhja dhe mbajtja e këtij qëndrimi nuk është e lehtë. Ndonjëherë mund të jetë shumë zhgënjyese dhe e dhimbshme , në kuptimin që rezultatet fillestare janë shpesh shumë larg nga ato që prisni. Prandaj, ekselenca bëhet një ushtrim inteligjence dhe durimi, i cili shpërblen ata që kanë qëndrueshmëri të mjaftueshme për të bërë një hap përtej vështirësive.
