Sot zgjodha të kujdesem për veten time; sot, më në fund, zgjodha të jem e fortë dhe t’u jap zë dëshirave të mia, të ngre një mur kundër asaj që më bën të pambrojtur dhe më largon nga thelbi im. Unë jam si sillem, jam kopshti që rritet në mua dhe për të cilin duhet të kujdesem çdo ditë.
Kur ka qenë hera e fundit që e keni vënë veten të parën? Ne e dimë se nuk është e lehtë dhe se ndonjëherë duket e papërshtatshme për ta bërë atë. Si mund t’i plotësojmë nevojat tona nëse kemi një familje, miq, një punë dhe përgjegjësi të tjera për t’u kujdesur? Megjithatë, besoni apo jo, është thelbësore. Të kujdesesh për “kopshtin brenda nesh” nuk është absolutisht egoiste.
Sot kuptova se duhet të kujdesem për veten, se është thelbësore të dëgjoj zërin që më thotë se kam nevojë për hapësira për të zgjidhur trishtimin tim, për të shëruar plagët e mia, për të realizuar ëndrrat e mia. Duhet të kujdesem për veten që të ndihem mirë me veten dhe rrjedhimisht me gjithë botën.
Është kurioze të shohësh se si ditë pas dite ne ndalojmë të kujdesemi për veten, duke i kushtuar vëmendjen e duhur vetes. Megjithatë, në sytë e të tjerëve ne vazhdojmë të jemi egoistë: sepse nuk qëndrojmë në shtëpi mjaftueshëm, sepse nuk bëjmë atë që ata presin, sepse nuk themi atë që do të donin të dëgjonin.
Jeta mund të bëhet vërtet e ndërlikuar nëse nuk mësojmë të vendosim prioritetet e duhura, nëse nuk përcaktojmë se çfarë është e denjë për kohën tonë dhe çfarë jo. Epo, duhet ta mësojnë edhe ata që jetojnë rreth nesh.
Secili ka nevojë për pak kohë për veten e tij, secili duhet të kujdeset për atë botë të brendshme që përfaqëson një strehë, një kështjellë, një siguri. Vetëm pas arritjes së asaj lumturie të brendshme do të jemi në gjendje t’u japim më të mirën nga vetja atyre që duam.
Ju jeni një kopsht i harlisur që, herë pas here, zbehet dhe thahet. Ju jeni të fortë, vetëm se tani keni harruar thelbin tuaj, shtyllat tuaja, sepse rrënjët tuaja rriten me ritmin e nxitimit, frikës, ankthit, të njerëzve që ndoshta ju pengojnë të jeni vetvetja.
Nëse zgjidhni të kujdeseni për veten tuaj, nëse vendosni të bëni një hap përpara drejt Vetes tuaj, ka ardhur koha të çliroheni nga të gjitha shtresat e jashtme që ju pengojnë të rriteni, të merrni frymë dhe të shkëlqeni nga gëzimi.
Si mund të bëhet kjo konkretisht?
Duket e lehtë të thuash dhe të këshillosh të tjerët “duhet të kujdesesh për veten”, sepse në këtë rast nuk po flasim për parandalimin e të ftohtit, shmangien e dhimbjeve të shpinës apo stomakut. Po flasim për atë boshllëk ekzistencial që na pengon të jemi të lumtur, që nuk na lë të jemi vetvetja. Vini re se si mund ta kultivoni “kopshtin” tuaj të brendshëm për të rifituar ekuilibrin.
1.Momente vetmie, heshtjeje dhe qetësie me veten
Të kujdesesh për veten do të thotë para së gjithash të plotësosh nevojat e tua, sepse vetëm ti do të mund të kuptosh se çfarë të mungon, çfarë të bën të vuash dhe çfarë po të largon nga thelbi i vetvetes.
Kërkoni momente qetësie dhe qetësie gjatë ditës për të dëgjuar zërin brenda jush ose thjesht për të fikur zhurmën e shqetësimeve dhe zhurmën e botës së jashtme.
Duhet të qetësoheni pak nga pak dhe për këtë gjëja më e mirë është të gjeni një ambient të qetë dhe relaksues.
Rregulloni frymëmarrjen tuaj, duke e lënë veten të drejtoheni ngadalë drejt rrugës shpesh të ndërlikuar që të çon në zemrën tuaj.
Pyesni veten se çfarë po ndodh, çfarë keni nevojë, çfarë doni, çfarë ju mungon.
2.Mësoni të çliroheni nga mendimet që ju largojnë nga vetja
Kopshti brenda jush do të donte të rritet, por ka aspekte të jetës suaj që e pengojnë atë ta bëjë këtë. Së pari, përpiquni të identifikoni elementët që kontribuojnë në ngritjen e mureve, gardheve ose barrierave rreth jush:
Mundohuni të mos shqetësoheni për gjëra të parëndësishme.
Mos u kushtoni kohë atyre që ju shkatërrojnë jetën, mos u kushtoni rëndësi kritikave, sepse ato nuk ju përcaktojnë, mos ndihmoni që ata që ju bëjnë të vuani më të fortë, përndryshe do të bëheni viktima të tyre. Hiqni qafe atë.
Ju drejtoni jetën tuaj dhe për këtë arsye, ju merrni timonin dita ditës. Mësoni të luftoni për atë që dëshironi dhe kanalizoni përpjekjet tuaja në rrugën e duhur: atë të lumturisë më të thjeshtë, më të pastër dhe pa mashtrime, ku gjenden njerëzit që i doni vërtet.
Jetoni me forcë, çmenduri dhe liri, ecni duke ndjerë shijen e thelbit tuaj dhe çlirohuni nga zinxhirët e atyre që ju zënë në kurth në humnerat egoiste dhe zbrazëtitë emocionale.
3.Pasuroni jetën tuaj duke kërkuar atë që ju përcakton, atë që ju bën të gjallë
Jeta është të mësuarit, është eksperimentim, është kënaqësi në njohuritë e përbashkëta të njerëzimit dhe natyrës. Rizbuloni pasionin tuaj dhe bëjeni udhërrëfyesin tuaj, lejoni që ajo që ju jep dritë t’ju japë kënaqësi të përditshme dhe të bëhet një mundësi për t’u ndjerë të dobishëm, të aftë.
Mos hezitoni të kultivoni marrëdhëniet tuaja shoqërore, njerëzit janë një burim i madh njohurish. Kultivoni kopshtin tuaj të brendshëm duke mësuar gjëra të reja çdo ditë, duke u pasuruar për t’u rritur, për të çliruar mendjen tuaj.
Pak gjëra janë aq të bukura sa të shohësh botën me kuriozitetin e një fëmije, të shijosh jetën me pasionin e një të rrituri që ndihet i lirë, që kujdeset për veten e tij, sepse e di që lumturia e tij e brendshme është forca që e lejon të bëjë ata përreth që ai të jetë i lumtur.
