Jeta ka mënyrën e saj të veçantë për të lënë gjurmë në shpirt. Disa plagë vijnë nga njerëz që e duam ose që kanë pasur një ndikim të madh mbi ne. Kur këto plagë nuk shërohen, ato mund të mbeten si gurë të rëndë mbi zemrën tonë. Por ajo që shpesh nuk kuptohet është se falja nuk ka të bëjë me të tjerët, por me ne vetë.
Shumë njerëz e kanë të vështirë të falin dikë që nuk kërkoi kurrë ndjesë. Psikologët e shëndetit mendor, përfshirë Harriet Lerner dhe Fred Luskin, e kanë theksuar shpesh: falja është një proces i brendshëm që lirëson energjinë emocionale të personit që fal, jo një privilegj për personin që ka gabuar.
Pse është kaq e vështirë të falësh pa një ndjesë?
Kur nuk ka një ndjesë, na duket sikur padrejtësia mbetet e pazgjidhur. Mendja jonë natyrisht kërkon “një llogari”, një pranverë të vërtetë, një fjalë që mund të lehtësojë dhimbjen. Kur kjo mungon, shpesh:
Ndjenja e zemërimit dhe inatit bëhet një shoqe e heshtur e përditshme.
Mbajtja e plagës bëhet një mënyrë për të ruajtur kontrollin mbi atë që ndodhi.
Shpesh krijohet një narrative e brendshme që ushqehet nga të qenit “i dëmtuar”, duke penguar paqen e brendshme.
Si të fillosh procesin e faljes?
Pranimi i dhimbjes – Për të falur, duhet të ndalosh së mohuari ose të minimizosh atë që ndodhi. Njih dhimbjen, lejoje të jetë e pranishme, por mos lejo që të të përcaktojë.
Kuptimi i kufizimeve të tjetrit – Ndonjëherë, ata që na kanë bërë dhimbje nuk kanë aftësinë emocionale të kuptojnë gabimet e tyre. Përmes këtij kuptimi, ne nuk e justifikojmë dhimbjen, por e largojmë atë nga zemra jonë.
Falja si zgjedhje personale – Falja nuk do të thotë të harrosh ose të pranosh veprimin, por të vendosësh të mos lejojësh që dhimbja e së kaluarës të pengojë të tashmen.
Shkrimi dhe reflektimi – Një teknikë e rekomanduar nga terapeutët është të shkruash një letër (qoftë edhe pa e dërguar) ku shprehësh dhimbjen dhe vendimin për të falur. Ky akt simbolik ndihmon në lirimin e emocioneve.
Praktika e vetë-mirësisë – Ndërsa falim, shpesh harrojmë se falja është një dhuratë që i bëjmë vetes. Meditimi, afirmimet pozitive dhe kujdesi ndaj vetes forcojnë procesin e pajtimit.
Falja e dikujt që nuk kërkoi kurrë ndjesë është një nga aktet më të fuqishme të pavarësisë emocionale. Nuk është një gjest për personin tjetër, por një udhëtim drejt paqes dhe lirimit të brendshëm. Kur vendosim të falim, ne nuk e ndryshojmë të kaluarën, por e ndryshojmë të ardhmen tonë. Dhimbja nuk zhduket menjëherë, por ngadalë humbet fuqi mbi ne. Dhe në këtë hap të heshtur, shpirtit tonë i jepet një dhuratë e çmuar: liria nga e kaluara dhe hapësira për të jetuar të tashmen me qetësi.
