Kjo u ka ndodhur të gjithëve, të paktën një herë në jetën e tyre. Një fjalë, një frazë apo edhe një veprim është përshtatur në një mënyrë kaq të përsosur dhe të pashpjegueshme, saqë mendojmë se rastësitë ekzistojnë dhe se ato duhet patjetër të kenë një kuptim.
Lidhja midis qenieve njerëzore
Qeniet njerëzore janë të lidhura me njëra-tjetrën. Kjo sepse të gjithë jemi pjesë e një ekosistemi të madh që, edhe pse i pabarabartë, mbetet harmonik, duke na ushqyer dhe duke na bërë të rritemi në një mënyrë po aq të mrekullueshme, sa ndonjëherë edhe misterioze.
Rasti më i goditur, i cili mund të shpjegojë rastësitë është psikiatrit Carl Jung, i cili zhvilloi Teorinë e Sinkronizimit, sipas së cilës një ose më shumë ngjarje që ndodhin njëkohësisht dhe janë të lidhura me njëra-tjetrën i përkasin të njëjtit kontekst. Jung besonte se prapa rastësive kishte pra një kuptim shumë më të gjerë, por se qeniet njerëzore nuk kishin (gjë që është ende e vërtetë) elementet për ta shpjeguar atë.
Syri kritik mbi rastësitë
Nga ana tjetër, është mënyra jonë e të qenit: njeriu është përpjekur gjithmonë të zbatojë shpjegime racionale për atë që sheh dhe të kuptojë mirë mekanizmat e mjedisit që e rrethon. Kjo mënyrë e të bërit të gjërave është baza e përshtatjes dhe mbijetesës.
Qeniet njerëzore njohin modelet, i zbatojnë ato dhe gjejnë ngushëllim dhe sqarime në to. Kur kjo nuk ndodh, lind ajo ndjenjë misteri, ajo dëshirë magnetike për të gjetur diçka që krijon një lidhje mes asaj që na ka ndodhur.
Shumica e statisticienëve, megjithatë, argumentojnë se edhe ndodhja e shpeshtë e ngjarjeve të pazakonta është vetëm rezultat i mundësive të shumta që njeriu ka sot. Atëherë, a duhet ta braktisim këtë bindje mistike se asgjë nuk ndodh rastësisht?
Fakt apo mit?
E vërteta është se nuk ka përgjigje të vërtetë. Koincidencat janë, në realitet, në syrin e shikuesit dhe mund të jenë vetëm një seri rastesh të vogla si tregues të rrugës përpara.
Në thelb, truri ynë krijon modele të një lloji. Këto janë modele që të tjerët mund t’i ndajnë ose të mos i shohin fare, sepse janë rezultat i njohurive tona, rrugës sonë dhe asaj që bëjmë dhe jetojmë çdo ditë.
Kjo sugjeron se rastësitë mund të jenë diçka që qëndron në mes mes të dy ekstremeve që kemi renditur: fakte që po, ndoshta janë të lidhura nga rastësia e pastër, por që vetëm ne mund të jemi nëgjendje të lexojmë dhe interpretojmë në mënyrën e duhur.
