Një nga emocionet më të vështira që mund të përjetoni është vetmia. Dhe ndërsa në vetvete nuk është një problem i shëndetit mendor, këto dy koncepte janë të ndërlidhura. Secili mund të përkeqësojë tjetrin dhe shëndeti i dobët mendor mund të çojë në vetmi. Nga ana tjetër, vetmia mund të ndikojë negativisht në shëndetin mendor, ndërsa lidhja sociale është e lidhur me mirëqenien mendore.
Përveç ndikimit në shëndetin tonë mendor, vetmia mund të ndikojë në shëndetin tonë fizik dhe madje edhe gjumin tonë. E çuditshme? E megjithatë e vërtetë. Dhe në fakt, për të arritur këtë rezultat, shkencëtarët kryen një hulumtim që zgjati katër vjet!
Studimi u krye me 9430 pjesëmarrës, të rritur, mbi 50 vjeç. Në fillim të studimit, pjesëmarrësit nuk kishin asnjë problem në lidhje me gjumin e tyre.
Pjesëmarrësit përfunduan vlerësimet në lidhje me simptomat e izolimit social, vetmisë dhe pagjumësisë. Së bashku me vlerësimet, studiuesit faktorizuan në ekuacion të dhënat për moshën, gjininë, përkatësinë etnike, të ardhurat, abuzimin me substancat, aktivitetin fizik dhe obezitetin, si dhe simptomat depresive dhe gjendjet kronike.
Rezultatet treguan se 1,522 pjesëmarrës, ose 16.1%, përjetuan të paktën një simptomë të pagjumësisë gjatë periudhës së studimit. Rreth 15% e pjesëmarrësve raportuan vështirësi për të fjetur, 11.7% raportuan vështirësi për të qëndruar në gjumë gjatë natës, 14.1% u zgjuan shumë herët në mëngjes dhe 13% nuk kishin gjumë të kënaqshëm dhe ai u zgjua i lodhur.
Rezultati interesant i studimit është se pjesëmarrësit që përjetuan vetminë kishin pothuajse dy herë më shumë gjasa të zhvillonin të paktën një simptomë të pagjumësisë gjatë periudhës katërvjeçare në krahasim me pjesëmarrësit që nuk përjetuan vetminë. Kur shkencëtarët morën gjithashtu parasysh faktorët socio-demografikë, ekonomikë dhe mjekësorë, rreziku i zhvillimit të pagjumësisë ishte akoma më shumë se 50% më i lartë tek pjesëmarrësit që ndiheshin të vetmuar. Gjithashtu, rreziku për të pasur të paktën një simptomë të pagjumësisë ishte gjithashtu më i lartë në grupin e pjesëmarrësve që raportuan se ishin të izoluar nga shoqëria.
Pse po ndodh kjo;
Arsyeja pse vetmia rrit pagjumësinë është sepse njerëzit e vetmuar priren të ndihen të pasigurt. Kështu, studiuesit donin të shqyrtonin efektin e ekspozimit ndaj dhunës në të kaluarën e pjesëmarrësve.
Lidhja midis vetmisë dhe cilësisë së dobët të gjumit ishte pothuajse 70% më e fortë tek ata që kishin përjetuar format më të rënda të dhunës, gjë që përputhet me sugjerimin se problemet e gjumit tek njerëzit e vetmuar lidhen me ndjenjat e pasigurisë.
Kjo shpjegohet me faktin se gjumi është një gjendje në të cilën njerëzit nuk janë vigjilentë për sigurinë e tyre, gjë që nuk mund të ndihet nga ata që kanë frikë për integritetin e tyre fizik.
