Belén Rodriguez nga skena e BCT, Festivali Kombëtar i Filmit dhe Televizionit në Benevento foli për jetën dhe projektet e saj. “Pas pauzës nga televizioni dhe bota e argëtimit, do të kthehem në shtator. Dhe me disa gjëra të bukura”, ka bërë të ditur Belén pa u futur shumë në detaje. Tani për tani, ajo është e fokusuar në dy gjëra: në dasmën e motrës së saj Cecilia me Ignazio Moser – «I uroj një martesë shumë të gjatë, jam shumë e emocionuar për të» – dhe në të tashmen. “Që në moshën 16-vjeçare fillova të punoja për të ndryshuar fatin e familjes sime dhe ndoshta, pa e kuptuar, u bëra një shtyllë mbështetjeje për ta. Me paratë e para që fitova bleva një litër bojë dhe e rilyeva shtëpinë para se të ktheheshin prindërit nga puna: ishte një kënaqësi për mua”, tha Belén Rodriguez duke kujtuar fëmijërinë e saj në Argjentinë. Një fëmijëri në të cilën ëndërronte që një ditë të bëhej yll: “Nuk e di pse e thashë, por i kisha idetë e qarta. Megjithatë, përpara se të shkoja atje, bëra shumë gjëra. E nisa si kamariere, shpërndava fletushka në rrugë: Bëra pak nga gjithçka”.
Edhe sot, Argjentina përfaqëson një vend magjik për të, ku ajo është në gjendje të shijojë gjënë që ndjen se i duhet më shumë në jetën e saj: lirinë. “Kur kthehem në Argjentinë bëhem një person tjetër, si Dr. Jekyll dhe zoti Hyde. Kur kthehem në vendin tim, ndihem si vogëlushja e lirë, pa taka dhe pa grim, që isha para se të largohesha. Nuk më shtyp më ideja për të qenë me performancë të lartë dhe perfekte me çdo kusht siç e kërkon shoqëria e sotme: Nuk mendoj se është e shëndetshme”, thotë Belén Rodriguez duke reflektuar për faktin se ajo, perfekte, nuk do të jetë kurrë. “E kuptoj që nga jashtë më duket sikur kam një jetë perfekte, por nuk është kështu. Trishtohem si të gjithë të tjerët dhe fakti që të gjithë shfaqen të lumtur dhe të kënaqur në rrjetet sociale është një gënjeshtër. Është e rëndësishme që njerëzit ta kuptojnë këtë”. Ashtu siç ishte e rëndësishme që në fillimet e karrierës ta bënte të qartë se ajo nuk ishte thjesht një fytyrë e bukur, por shumë më tepër: “Menjëherë u mërzita nga modelimi, sepse jam një personazh që flet dhe kërkoj kontakte. Nuk kam dashur kurrë të hesht dhe asnjëherë nuk kam dashur të komunikoj me të tjerët vetëm përmes trupit. Fati im më i madh nuk ishte të ndihesha kurrë i denjë”.
Pavarësisht kësaj, Belén Rodriguez ka arritur shumë gola. Nga Festivali i Sanremos – “Kam pasur pak përvojë në televizion, por jam përgatitur shumë sepse jam një budallaqe. Mbaj mend që me Elisabetta Canalis pimë një gotë vodka para se të fillonim të pushonim: ishte argëtuese” – në programe të tilla si Scherzi a parte dhe Le Iene. “Për femrat, të qenit prezantuese është pak më e vështirë se për meshkujt, të cilët shfaqen menjëherë si figura qetësuese. Gratë duhet të kalojnë një moshë të caktuar, në mënyrë që njerëzit të harrojnë të qenurit të pashëm, në mënyrë që të arrijnë besueshmërinë e duhur për të bërë këtë punë”, këmbëngul Belén Rodriguez, duke pranuar se pushimi që vendosi të bënte nga televizioni ishte i nevojshëm edhe pse i dhimbshëm. “Kisha frikë se njerëzit nuk do të më donin më, por kisha nevojë për ta. Më ka munguar adrenalina dhe mbi të gjitha më ka munguar publiku. Në përgjithësi mendoj se të gjithë duhet t’i kthehemi ndjeshmërisë, dashurisë, mirëkuptimit. Për ne dhe për fëmijët tanë”.
Po dashuri? “Më bënë copa, copë-copë. Por në fund fitoj, sepse nuk dorëzohem. Jam e dashuruar pas dashurisë, nuk mund të them që e dua vajzën time më shumë se mamin apo gjyshen”, tregoi Belén.
Megjithatë, tema që e tërheq më shumë janë kritikat: “Nuk i lexoj komentet negative që vijnë në rrjetet sociale, edhe nëse më vjen keq të them se 80% e tyre vijnë nga femra. Është diçka që nuk e kuptoj dhe nuk do ta kuptoj kurrë, por, disi, kam bërë paqe me të. Unë mendoj, për shembull, për atë që ndodhi me Chiara Ferragni-n: pavarësisht nga vetë fakti dhe duke pasur parasysh që nëse gabon është e drejtë të paguash në zyrat kompetente, të dhemb gjithë urrejtjen dhe keqdashjen që i ka ardhur. Ne kemi nevojë për më shumë solidaritet, kemi nevojë për më shumë mirëkuptim dhe më pak gjykim. Në përgjithësi, unë mundohem të ndjej empati me njerëzit që kritikojnë, sepse është e qartë se ata kanë kaluar diçka të keqe për t’u sjellë në atë mënyrë”.
Më në fund, një shënim mbi frikën: çfarë e frikëson Belén Rodriguez? “Shumë gjëra. Kam frikë të mos kem më të njëjtën energji si dikur, por edhe të mos mund të kem më një martesë të qëndrueshme, të humbas prindërit e mi. Kam shumë frikëra si gjithë të tjerët, problemi është se nuk flasim shumë për to. Do të ishte më e sinqertë dhe më terapeutike të flasim për këtë, përndryshe, nëse mbajmë gjithçka brenda, herët a vonë bomba do të shpërthejë si në Hiroshima dhe Nagasaki dhe do të ndodhë një rrëmujë”.
