Është pyetja “një në një milion”! Si do ta gjej më në fund marrëdhënien perfekte? Esther Perel, pas më shumë se 35 vitesh përvojë si psikoterapiste në çift dhe familje, në një intervistë të fundit ndau përgjigjet e saj për të gjitha pyetjet që ndonjëherë “na djegin”! Dhe për ta bërë këtë ajo u nis nga bazat, që nuk janë gjë tjetër veçse shqyrtimi i strukturës së shoqërisë sonë. Një shoqëri shumë e ndryshme nga ajo e së shkuarës.
Marrëdhëniet – të çdo natyre – në shoqëri, siç ishte disa dekada më parë, drejtoheshin nga qindra “rregulla” për çdo situatë dhe çdo moment. Ose më mirë akoma, nga imperativat sociale. Frazat si “kështu janë gjërat” dhe “është ashtu siç duhet të jetë” ishin në themel të saj dhe përcaktuan kështu çdo aspekt të marrëdhënieve shoqërore. Dhe nëse një marrëdhënie do të dilte nga rruga e duhur, njerëzit me siguri do të përfundonin në gojën e fqinjëve.
Sot, nga ana tjetër, e gjithë kjo ka qenë – vetëm gjysma – e kundërt. Marrëdhëniet janë kthyer në situata, rregullat e mëparshme tani janë një negocim i vazhdueshëm, ndjenja jonë për veten po ndryshon vazhdimisht dhe në vend që të kujdesemi për atë që do të thotë fqinji, ne kujdesemi për atë që do të thonë… ndjekësit tanë. Thamë… është vetëm gjysma e ndryshimit. Sipas Perel, shoqëria moderne qeveriset nga një “ekonomi identiteti”.
Sot, njohja e vetvetes, dashuria për veten dhe përfundimisht vetërealizimi janë bërë qëllimi përfundimtar. Por në të njëjtën kohë, Vetja duket më e dobët, më e fortë, më e lakueshme se kurrë. Sepse ajo qëndron vetëm. Nga këtu vjen çdo vështirësi në marrëdhëniet tona emocionale dhe sociale. Nga këtu vijnë shumica e vështirësive tona në përgjithësi. Sepse në epokën e “unit” të madh, ne kemi harruar vlerën e komunitetit, të “shoqërisë” në kuptimin e saj autentik, të artit të bashkimit për të zbuluar apo krijuar kuptimin atje ku ndoshta nuk ka.
“Unë mendoj se kurrë më parë në të kaluarën ne si shoqëri nuk kemi pasur kërkesa kaq të larta për dashurinë dhe punën tonë. Ne duam që marrëdhëniet, puna dhe dashuria t’i japin kuptim jetës sonë, të na transformojnë, të na magjepsin, të udhëhiqemi nga spiritualiteti, nga intelekti, nga erotizmi, nga pasioni. Puna nuk është më një mënyrë për të fituar jetesën. Është një mjet vetërealizimi. E njëjta gjë ndodh me marrëdhëniet e dashurisë. Ne duam që partneri ynë të jetë shoku më i mirë, personi të cilit i besojmë më shumë, i dashuri jonë më e mirë, shoku i përsosur i dhomës, prindi ideal për fëmijën tonë, bashkëprindi ideal për ne, duam të biem dakord për gjithçka të vogël dhe të madhe të jetës së përditshme, të bëjmë udhëtime perfekte, për të menaxhuar gjithçka me të…”.
Dhe me të drejtë do të pyesni veten… a ishte më mirë më parë? Sipas studiuesve, jo. Në të vërtetë, marrëdhëniet më të mira të ditës së sotme janë shumë më të mira se marrëdhëniet e mira të së shkuarës. Por ato janë gjithashtu shumë, shumë pak. Në këtë problem Esther Perel propozon një ndryshim të perspektivës që do të na shtyjë të gjithëve në një epokë krijuese që synon ripërcaktimin e marrëdhënieve njerëzore.
“Marrëdhënia perfekte duhet të krijohet, jo të gjendet. Dhe një mënyrë për ta bërë këtë është duke kontrolluar pritshmëritë tona për të. Dhe jo, kjo nuk do të thotë që ju duhet të ulni nivelin. Por pyesni veten nëse mund të gjeni gjithçka që kërkoni nga më shumë se një person. Nëse ndaloni t’i kërkoni një personi të vetëm të mbajë të gjitha këto role në jetën tuaj, atëherë gjërat bëhen automatikisht më të thjeshta. Dhe kjo hap hapësirë në jetën e secilit prej nesh për krijimin e një komuniteti ku çdo person mban vetëm përgjegjësitë që mund të mbajë dhe jo më shumë. Dhe kur e gjithë kjo peshë të jetë nga supet e partnerit tonë, atëherë mund të kalojmë në hapin tjetër. Le të bëjmë gjëra të reja me partnerin tonë. Le të argëtohemi më shumë me të. Le të bëjmë gjëra që kanë rrezik, le të dalim nga zona jonë e rehatisë.
Vendosja e kërkesave tona, ndërtimi i një komuniteti dhe duke provuar gjëra të reja shpesh. Kjo është treshja e një marrëdhënieje të suksesshme moderne. Dhe për sa i përket dëshirës sonë të zjarrtë për vetënjohje dhe vetërealizim, kjo vjen nëpërmjet lidhjes me të tjerët. “Kur kalojmë kohë në mënyra të tjera. Pikërisht atëherë mësojmë se kush jemi”, thotë Ester.
Marrëdhëniet janë ato që na ndihmojnë në vetë-aktualizimin, jo egocentrizmi.
