Mirëpo është krejtësisht normale që të sapolindurit t’i zerë shpesh lemza dhe shkencëtarët dyshojnë se foshnjat e bëjnë këtë për të mësuar se si të kontrollojnë frymëmarrjen e tyre.
Kur foshnjat i zë lemza, studiuesit kanë zbuluar se ato kanë dy valë të trurit të lidhura me ndjesinë që ndodh në gjoks, dhe një e treta mendohet të jetë një reagim ndaj tingullit që del së bashku me lemzën (hik).
Lemza shkakton një lëvizje të papritur të diafragmës, kështu që valët e trurit mund të trajnojnë foshnjat se si të kontrollojnë këtë muskul.
Është e rëndësishme të mësoni se si të merrni frymë me vetëdije, kur bëni stërvitje apo se si të merrni frymë thellë në situata stresuese.
Studiuesit nga Universiteti në Londër rekrutuan 217 foshnja për studimin e tyre, duke arritur të gjejnë 13 me lemzë të vazhdueshme. Duke përdorur elektroda në kokën e tyre, ata identifikuan valët e rëndësishme të trurit të shkaktuar nga secila lemzë.
Dr Lorenzo Fabrizi, autor i vjetër i studimit nga UCL, tha: ‘Unë nga përvoja personale e di se gruaja ime dikur shqetësohej vërtet kur vajzën e kapte lemza.
Ajo që ndodh pas lemzës mund të ndihmojë trurin e foshnjës për të mësuar se si të monitorojë muskujt e frymëmarrjes në mënyrë që përfundimisht frymëmarrja të kontrollohet vullnetarisht duke lëvizur diafragmën lart e poshtë.
Foshnjat në mitër fillojnë të kenë lemzë që në shtatzëni, dhe foshnjat e lindura para kohe mund të kalojnë 15 minuta në ditë me lemzë.
Studiuesit vunë një sensor në barkun e secilit fëmijë, për të regjistruar lemzën e tyre, dhe elektroda në kokën e tyre për të monitoruar aktivitetin e tyre të trurit.
Kështu u zbuluan tre valë në lëvoren e trurit të foshnjës dhe autorët besojnë se dy të parat janë informacion i vlefshëm që i siguron foshnjës aftësinë e nevojshme për të kontrolluar frymëmarrjen.
Pra thithja e ajrit nënkupton kontraktimin e diafragmës, si një shiringë që thith, për të zmadhuar zgavrën e gjoksit në mënyrë që ajri të mund të hyjë në trup. Nxjerrja liron diafragmën, kështu që ajri detyrohet të dalë.
