Të gjithë ndihen të trishtuar ndonjëherë, ashtu siç ndjejnë gëzim, zemërim, krenari apo një sërë emocionesh të tjera.
Në disa situata, trishtimi është një ndjenjë logjike dhe e natyrshme, e cila do të “zgjatë” ndryshe dhe do të jetë me intensitet të ndryshëm për të gjithë.
Procesi i “lëshimit” të pikëllimit është e vetmja mënyrë për të përpunuar ngjarje traumatike, por edhe të përditshme që e kanë shkaktuar atë. Përveç kësaj, pikëllimi mund të na ngadalësojë, të na ndalojë dhe të na bëjë të mendojmë për jetën, ndjenjat, njerëzit dhe situatat rreth nesh.
Është e rëndësishme të dimë se nëse jemi të trishtuar, nuk do të thotë se nuk dimë si të përballemi me situatën. Përkundrazi – vetëm përballja me trishtimin që shoqëron një ngjarje mund të na ndihmojë të pajtohemi me faktet. Derisa të ndodhë kjo, ne nuk mund të ecim përpara. Lënia e pikëllimit “të bëjë gjënë e vet” është një proces i rëndësishëm emocional me qëllimin e përshtatjes, pranimit, fokusimit, këmbënguljes dhe përparimit.
Një tjetër lajm i mirë është se kur të mësojmë të njohim trishtimin dhe ta kapërcejmë pranimin e tij si një ndjenjë normale, do të jemi në gjendje ta menaxhojmë atë më mirë, domethënë ta kontrollojmë. Nëse të vjen të qash kur je i trishtuar, qaj. Nuk ka mënyrë më të mirë për të shprehur ndjenjat.
Ne përdorim koncepte dhe fjalë të ndryshme për të përshkruar trishtimin dhe shumë prej nesh e lidhin atë me të: pikëllim, agoni, ankth, zemër e thyer, dhimbje, depresion, shqetësim, nostalgji, pakënaqësi… Të gjitha këto emocione mund të shfaqen si përgjigje ndaj disa situatave negativeve të papritura, por edhe ndaj ndryshimeve jetësore krejtësisht normale dhe të zakonshme.
Gjithashtu, trishtimi shpesh ndodh njëkohësisht me ndjenja të tjera. Të tilla si: zemërimi, stresi, faji, euforia, ankthi, pafuqia, pashpresa… Ndonjëherë ndonjë ndjenjë tjetër mund të jetë aq e fortë sa që në fakt nuk e kuptojmë se jemi të trishtuar dhe se trishtimi është në rrënjë.
Është një ide e gabuar që trishtimi është vetëm një manifestim psikologjik: trishtimi mund të na jap dhembje dhe të ndryshojë plotësisht statusin tonë fizik. Simptomat më të zakonshme fizike të pikëllimit janë:
dhimbje stomaku,
dhimbje koke,
nauze,
të vjella,
dobësi apo dobësi,
dridhje trupi,
pagjumësi.
Hidhërimi mund të ndryshojë mënyrën se si ndihemi emocionalisht. Mund të jemi të përlotur, të mërzitur, me një ndjenjë mërzie dhe mosinteresimi ndaj njerëzve të tjerë, aktiviteteve, shoqërimit… Kur jemi të trishtuar, shpesh jemi të frustruar për shkak të diçkaje, ose thjesht duam të rrimë vetëm për pak.
Të pranosh se ndihesh i trishtuar dhe të kuptosh se është në rregull të ndihesh kështu është një shenjë e shëndetit mendor të qëndrueshëm. Megjithatë, nëse pikëllimi fillon të prishë seriozisht funksionimin e jetës së përditshme, kryerjen e detyrave, nëse shmangia e njerëzve dhe detyrimeve është e përhershme dhe ata fillojnë të vuajnë, nëse nuk keni nevojë të hani ose të kujdeseni për higjenën personale, pikëllimi i ka tejkaluar kufijtë e shëndetshëm.
Çdo zgjatje e manifestimeve të tilla në një periudhë më të gjatë se dy javë është një shenjë se trishtimi mund të kthehet në depresion dhe se është e nevojshme të kontaktoni një profesionist.
